Janne Meermin begon ooit haar muzikale loopbaan als frontwoman van de formatie Ohmloud. Dat was zes jaar geleden en ze heeft met deze formatie ooit een demo opgenomen. Deze is nooit uitgekomen en ook haar bijdrage aan Q-Bat waar ze deel uit maakte van het schreeuwkoor kun je toch niet echt als een debuut kenschetsen. Ohmloud liet ze al enige tijd geleden achter zich en solo brengt ze nu haar zeer verdienstelijke debuut uit ‘Alle liedjes gaan over jou’. Het album is mede een ode aan haar instrument van keuze de ukelele die in haar sound de hoofdrol speelt. Nadat ze jaren piano, dwarsfluit en gitaarlessen had werd Meermin verliefd op dit instrument. Via de goed werk leverende Groningse Ukelele Society en zanglessen bij Jeroen Kriek van Muziek Organisatie Noord heeft ze haar vak verder onder de knie gekregen. Kriek helpt haar ook op dit album als producent en bassist. Als gasten spelen op een enkel nummer Obed Brinkman mee op de trombone en Marten Miedema op trompet. Opvallend is onmiddellijk dat plusminus de helft van het album bestaat uit Nederlandstalig werk en de andere helft uit Engelstalige nummers. Een combinatie die soms schuurt en een beetje een deling maakt, want haar Engelstalige werk is heel anders van karakter dan haar Nederlandse nummers. Het album begint fantastisch. ´Shine´ is een diep gevoelig en prachtig nummer. Rustig met dwarsfluit en verschillende zanglijnen is dit een prima uitgewerkte song, die aan kracht blijft winnen en Janne Meermin onmiddellijk op haar best presenteert. De actualiteit van de Corona en de virusontkenners wordt sterk bezongen in ‘Drugs is jouw God’. In dit pittige nummer nagelt ze onbarmhartig de achter elke samenzwering aanrennende ongelovige aan de wand in dit cabareteske liedje. Dan weer terug naar het Engels en de aanvang van het album wordt ‘I’ll Go it Alone’ heel erg mooi vervolgd. Sterk ukelele spel en wederom een heel aansprekend liedje. Rustig staat hier een sterke vrouw en in dit nummer komt de zang van Janne Meermin fijn tot haar recht. Deze hele sterke start kan ze nog niet helemaal door trekken. ‘Blowen’ is ook een lekker nummer, beetje Harry Jekkersachtige, song over een vervelend vriendje dat niet kan genieten zonder genotsmiddelen en eigenlijk in het verlengde van dit nummer in precies hetzelfde tempo het nummer. Het was sterker geweest om beide uit elkaar te plaatsen, waardoor beide nummers meer hun identiteit behouden. ‘Zwartrijder’ dat dan volgt zit een beetje in die lijn, maar is beter, omdat er meer instrumentatie is. ‘Reggae’ is het enige nummer dat niet kan bekoren, ondanks het fraaie trombone spel van Obed Brinkman. Die indruk veegt ze uit met het grappige, maar actuele en wederom niet om het oordeel heen draaiende ‘Vindicat’, wat ook zo een Pe Daalemmer en Rooie Rinus lied kon zijn. ‘Happy Song’ is een beetje inconsistent in de zang, maar verder prima voor met ‘Not Like The Other Girls’er wederom een nummer is dat minder kan bekoren dan de rest. Begon het album met een hoogtepunt, het eindigt ook prachtig met het gedreven door verontwaardiging triomferende ‘Teveel’. Een uitstekend debuut, misschien net twee liedjes te lang, maar met zeer verdienstelijke songwriting dat een aantal sterke uitschieters naar boven heeft. Met humor worden serieuze liefdesperikelen gekenschetst en met eigen boosheid als brandstof komt er vaak een mooie urtgentie in. Een zeer veelbelovende eersteling van deze Groningse singersongwriter die met iets meer consistentie op basis van deze ervaringen nog een flinke progressie kan maken, maar dit album is al meer dan de moeite waard.
Janne Meermin – Alle liedjes gaan over jou
