AMEN – Jan die achter in de zaal stond, of bij het kleine barretje naast de ingang naar de Green Room in De Amer. Eén van de mooiste momenten van het optreden van Jaimi Faulkner in De Amer in Amen was de herinnering die hij ophaalde aan de overleden programmeur Jan de Haan van deze Drentse muzikale pleisterplaats . Het was dan ook al even geleden dat de in Duitsland woonachtige singer songwriter Amen had aangedaan, maar met veel gevoel betuigde hij zijn respect voor de man die tegenwoordig, terecht, een prominente plek op het podium heeft om vanaf de foto toch een oogje in het zeil te houden in Amen. Jaimi Faulkner, die ook vaak door hem naar Amen werd ontboden, zal zeker zijn goedkeuring hebben. De Australische singer-songwriter laat zich inspireren door blues, country, folk en soulmuziek. Hij had down under een vliegende start van zijn loopbaan met zijn debuutalbum ‘Last Light’. Dat succes werd international toen hij naar Duitsland verkastte en vandaar uit in Europa veel gevraagd werd. Faulkner blijft ook in Europa met een gestage stroom albums uitbrengen. Zijn laatste ‘Allen Keys & Broken Bits’ heeft hij met Nederlandse muzikanten opgenomen en verscheen vorig jaar als opvolger van de albums ‘Back Road’ en ‘Up all Night’. In Amen had Faulkner zijn Nederlandse muzikale kameraden thuis gelaten, hoewel hij blijkens vloeiende doch zinloze Nederlandse zinnen als “De neushoorn heeft een boterham” druk bezig is Nederlands te leren. Hij opende het concert, wellicht onbedoeld, met een verwijzing naar vroeger met ‘Like You Did Back Then’. Het toonde onmiddellijk wat hij toen bood en nog steeds te bieden heeft. Lekkere songs en een stevige aanslag op zijn gitaar, wat kracht uitstraalt. Veel liedjes uit zijn oude repertoire met bijvoorbeeld ‘Cresent City’, geschreven in de Greyhound Bus op weg naar New Orleans en ‘Highway Life’, dat hij in Clarksdale Mississippi neerpende over het zware beroep van muzikant die altijd onderweg is. Het eerste hoogtepunt van het optreden was echter nieuw werk met het nadrukkelijk en rustig van start gaande ‘Catch Me If You Can’ dat terug kan worden gevonden op ‘Allen Keys & Broken Bits’ en dat zich mooi ontwikkelde, ook door het prachtige gitaarspel. Hierna het trage, en met een gevoelige droefheid gebrachte, ‘Half of It’. Waarna via misschien wel zijn succesvolste song ‘Early Morning Coffee Cup’, welke 2,5 miljoen kijkers online trok, hoewel dat ook iemand kan zijn die het 2,5 miljoen gekeken heeft. Grondige Duitse rekenmeesters wezen echter de zanger erop dat die laatste mogelijk alleen door Metusalem zou kunnen worden bereikt. Na de koffie volgde de wijn in ‘Drink My Wine’ gespeeld op de Weissenborn gitaar en Faulkner prees de Amer gehaktballen aan en die werden gepresenteerd na ‘All My Hope’. Zat voor de pauze Faulkner lekker op zijn praatstoel, na de pauze was dat minder. Nu en dan pikte hij er toch een song uit om wat meer op in te gaan. Na ‘Behind Close Doors’ vertelde hij bijvoorbeeld over ‘This Masquerade’. Hoe het opgenomen was, solo in in één keer als ode aan de imperfectie, omdat hij het gevoel had dat deze aanpak bij dit nummer hoorde. Iedere folk en countryzanger dient een lekkere road song te hebben en dat was het lekker drijvende en vlotte ‘Back Road’. Faulkner had wellicht een bredere sound gehad met band, maar ook alleen klaarde hij het klusje. Het contact met publiek was prettig en hij betrok de toehoorders nadrukkelijk bij de show met zijn verhalen en interactie en nu en dat zelfs participatie. De nummers lenen zich om ook solo goed te spelen. Tegen het einde van het optreden nog prachtige hoogtepunten met ‘Burning Love’ en met toenemende robuustheid ‘Wildfire’ voor na de meezinger ‘High Time’ het publiek in een staande ovatie uitbarstte uit appreciatie voor het optreden. Als toegift nog een akoestisch nummer, waarbij wederom publieksparticipatie werd gevraagd. Een fijn weerzien met Jaimi Faulkner voor de Amerianen die vast nog vaker, met Jan meekijkende over zijn schouder, in De Amer te zien en te horen zal zijn.
Jaimi Faulkner roept Jan in herinnering
