GRONINGEN – De liedjes van het Groningse duo Isis & the Wolf nemen je mee naar de kern van het bestaan. Het zijn liedjes over hoop bij onherroepelijkheid. Over levensvreugde bij sterfelijkheid en confronteren de aanwezigen op en voor het podium met zaken als liefde, kracht wanhoop, verlies nalatenschap, maar vooral met jezelf. Het werk van Isis & the Wolf dwingt je na te denken over hoe je in het leven staat en zet vraagtekens bij de vanzelfsprekendheid er van, want die vanzelfsprekendheid is maar schijn. Deze thema’s worden mooi gevangen in de naam. Isis, de dochter van zanger/gitarist Jos de Vries en violiste Mariken Hoving, staat voor het leven, het mooie en de toekomst en de wrede wolf jaagt, doodt en ontneemt hoop. Een indrukwekkende en in deze dagen voor kerst zeer passende boodschap tijdens WinterWelvaart waar het duo stond in het ruim van de Voorwaarts Voorwaarts. Het begon direct erg confronterend met ‘The Carnival of Death’. Niet alleen bij het publiek, maar juist ook op het podium. Waar zanger Jos de Vries nog voor het optreden relaxed een appeltje consumeerde, verschenen nu de tranen in zijn ogen en was de emotie van zijn gezicht af te scheppen. Die emotie komt ook samen in de fijne rauwe stem met tal van randjes van De Vries en het delicate vioolspel van Hoving. Iets steviger is ‘Sea’, ook nu met een tekst om nauwgezet te beluisteren en het tempo wordt weer terug gebracht in ‘In Another Light’. Er wordt onversterkt gespeeld en dat pakt uitstekend uit. Het is niet alleen maar zwaar, kinderen dartelen, de vader van Jos de Vries zorgt voor sfeer verlichting door midden in de show zijn zoon op te bellen die ook braaf opneemt en op het podium zijn vader netjes te woord staat. Het blijft echter indrukwekkende liedjes regenen. Indruk maakt het krachtige ‘New Year’ een nieuw nummer. Inhoudelijk vertelt het duo weinig waardoor de liedjes op eigen benen blijven staan en de achtergrond in sluiers gehuld en een deel van het publiek het heel anders ervaart dan een ander deel dat lucht een optredentje meepikt op het festival. Los van dat alles blijft staan dat hier moedig, dapper en urgent het hoofd wordt geboden aan het grootste raadsel van het leven. Dat het afsluitende ‘Tremble and hold my Hand’ even wat minder uit de verf komt, een kniesoor die er op let. De boodschap, de liedjes van Isis & the Wolf zijn belangrijk. Ze zijn mooi en rauw en hartverscheurend eerlijk. Laat er hoop zijn, laat het ondenkbare niet gebeuren, laat de liedjes tot in de eeuwigheid klinken. Indrukwekkend is een understatement.
Isis & the Wolf omarmt het leven
