Foto: Marco Hernandez
GRONINGEN – Het is met een temperatuurtje zo boven de 30 graden geen verademing als je in België uit het onder de hitte zuchtende Nederland komt. Ook daar is geen verlichting te vinden. De reden voor de reis naar het zuiden is echter uitstekend en dus nemen we een paar uur durende snelkookpan sessie op de snelweg op de koop toe om bij onze Zuiderburen aan te schuiven voor een gesprek met Irita Pai van L.A. Witch. De band is midden in een Europese rondgang waarbij het Zuid-Europese deel net is afgesloten en nu via Duitsland en België de weg wordt gezocht naar Nederland. In Nederland staat de band, samen met hun plaatsgenoten van Levitation Room voor één van maar twee Nederlandse shows op 30 juni in Vera in Groningen met hun garage dreampop rock’n roll. Zangeres en gitariste Sadie Sanchez en drumster Ellie English schudden snel de hand en met de excuses, maar ja een band op tour, veel te regelen, gaan zij verder met hun bezigheden. Irita Pai gaat voor naar een plekje in de Belgische schaduw en een verkoelende drankje.
“We hebben opgetreden op Sardinië”, gaan direct haar ogen schijnen als we de bassiste Irita Pai van L.A. Witch vragen hoe de tournee gaat. “Dat is een eiland voor de kust van Italië. Ik heb voor het eerst in de Middellandse zee gezwommen.”, jubelt Pai. Ook Vera blijkt in haar lijstje met hoogtepunten voor te komen. “We hebben een paar jaar geleden ook in Vera gespeeld en het is absoluut één van mijn favoriete podia om op te treden. Er zit zoveel muzikale historie in Vera. Het is voor ons een hele eer dat we daar mogen optreden. Optreden is iets dat waar je echt van moet houden om het te doen, anders is het een helse taak om dat avond na avond, maand na maand, jaar na jaar vol te houden. Als je dan hoort van iemand die naar je toekomt na een show dat jij de inspiratiebron bent geweest waarom ze zelf muziek maken of in muziek zijn geïnteresseerd, dat voelt dan als toen ik zelf een kind was en van de shows genoot en keek hoe de muzikanten speelden. Ik had nooit gedacht dat ik die muzikant zou zijn op een dag. Het maakt me erg nederig. In Vera gaan we een aantal nieuwe songs spelen van het album dat straks moet verschijnen en we hebben in vergelijking met vorige keer meer een post-punk vibe. Die nieuwe liedjes zijn zo leuk om live te spelen,” kondigt de L.A. Witch medeoprichtster aan.
Enthousiast gaat de bassiste verder nadat ze even haar stoel uit de draaiende zon heeft geschoven. “Toen ik opgroeide hield ik al ontzettend van muziek. Op het moment dat je sites als Napster en Limewire kreeg, zat ik de hele dag albums te downloaden van alle soorten muziek uit elke periode wat ik maar kon vinden. Dat was heel inspirerend en zette me echt op het pad naar artiest. Mijn ouders hadden me al op piano les gedaan toen ik 6 was. Ik speelde concert piano tot ik 14 was. Ik had er toen een gruwelijke hekel aan, maar nu ben ik er dankbaar voor. Mede dankzij die tijd kan ik nu haast ieder instrument oppakken en haast van nature ze bespelen. Mijn moeder droomde er altijd van dat ik dokter zou worden. Die pianolessen hebben toch roet in het eten gegooid”, lacht ze fijntjes. “Ik kan mezelf geen leven voorstellen waarin muziek niet de hoofdrol speelt.”
Terug naar wat Vera aankondigt als garage dreampop rock’n roll en Irita Pai meer ziet als Post-Punk. Hoe is die sound tot stand gekomen. “We proberen nooit om naar buiten te komen met een vooraf bedachte sound. Wat je hoort is een mix van alles waar wij naar luisteren en dat dan door ieder voor zich wordt gefilterd tot iets waarmee we wat willen doen. Soms werkt dat en soms helemaal niet, maar ik hou er van om altijd te blijven proberen en experimenteren met nieuwe melodieën en geluiden. Sade en ik zijn ooit L.A. Witch begonnen met het idee dat we gewoon heel veel gein en een geweldige tijd wilden hebben door muziek te maken en met vrienden dat te kunnen delen. Ik heb me op dat moment nooit gerealiseerd wat voor geweldige kansen we daardoor zouden krijgen. Stel je toch eens voor: op tournee door Europa met Uncle Acid en The Deadbeats of spelen op festivals met The 13th Floor Elevators en Jesus and Mary Chain.” In gedachten zie je Irita Pai zichzelf in haar knijpen. Ze schudt haar hoofd, het geloof is er nog niet helemaal, maar toch is het voor haar een droom die uitkomt. Sterker nog, een droom die ze niet eens durfde dromen.
Het optreden in Vera is samen met stadsgenoten Levitation Room. Los Angeles blijkt een vruchtbare bodem voor prima muziek. “Geen idee”, kijkt ze even bedenkelijk als we Pai dat voorleggen. “We zijn er opgegroeid en weten eigenlijk niet beter. Ik heb heel veel naar de The Mamas and the Papas geluisterd toen ik opgroeide, want mijn moeder was daar fan van. Mijn ouders draaiden ook veel muziek van The Doors en The Byrds, want dat hoorde je op de radio en in winkels. Later luisterde ik zelf naar muziek van Love to X en dergelijke bands en The Screamers, maar eigenlijk luister ik muziek van overal. Vooral van bands uit Groot Brittannië toe ik opgroeide.”
Na wat kleinere uitgaves presenteerde L.A, Witch in 2017 het naar de band vernoemde debuutalbum, vorig jaar werd dat opgevolgd door ‘Octubre’, een ruime EP. Nu wordt er gewerkt aan een nieuw album. Voor het nieuwe album hebben we geprobeerd op een wat andere manier dan voorheen liedjes te schrijven. Meestal komt iemand met een idee, een riff of een eenvoudige structuur en van daaruit schrijven we de onderdelen uit. Dat willen we nu echt anders doen. Het was trouwens erg leuk om ons debuutalbum uit te brengen, het gaf heel veel voldoening”, gaat ze ineens even terug in de tijd. “We waren maar aan het toeren en toeren en toeren, we stopten nooit lang genoeg om iets tastbaars te maken. We zijn net klaar met het opnemen van ons tweede album in de Valentine Studios in LA. We kunnen eigenlijk niet wachten om dat aan iedereen te laten horen. De afgelopen jaren onderweg hebben we enorm veel groei gehad, zowel op het menselijk vlak en ook als muzikanten. Ik denk dat het nieuwe album en de nieuwe liedjes daar een weerspiegeling van zijn”, besluit namens L.A. Witch Irita Pai. Vanuit België gaat het eerst naar Duitsland. Via het Paard in Den Haag zullen ze uiteindelijk terug keren op zondag 30 juni op de vertrouwde grond van Vera in Groningen.