GRONINGEN – Al bijna twee jaar had Irene Wiersma niet echt meer op het podium gestaan op een klein optreden in januari na. Met een nieuw album op komst was het toch zaak om de handschoen weer op te pakken en de Noordelijke podia weer te gaan bestormen met haar Nederlandstalige liedjes. Waar kun je dan beter beginnen dan op Podium Plataan tijdens Noorderzon in Groningen. Een podium uitermate geschikt voor de mooie kleine liedjes die haast tegen intiem theaterwerk aanschurken en net even van het gebaande pad op dit grote festival, zodat het luisterpubliek ook ongestoord aan zijn trekken kwam. Een luisterpubliek kreeg Wiersma. Midden in een festival was het zo stil dat het eerste herfstblad dat van de spreekwoordelijke plataan viel met een knal neerkwam. Irene Wiersma met haar gitarist Robert van der Tol openden met het fraaie kleine ‘Niet Normaal’ een lied met verschillende gezichten met de prima zang van Wiersma in deze vertelling over platonische liefde en haar spel op het klokkenspel met begeleiding van Van der Tol en net op het moment dat je dacht nu kabbelt het net teveel, had het duo een fraaie draai in het liedje. In ‘Chocolade’ dat volgde, was de tekst dominant over de muziek, net zoals in de meeste Wiersma liedjes. Ze schrijft scherpe teksten en probeert dan met haar muziek de emotie daarin te benadrukken. Dat lukte prachtig in ‘Lied’ een lied over een krachtig persoon die zich niet op de kop laat zitten werd met robuustheid in zang en muziek gebracht. Een liedje later in ‘Ga Dan’ was het berusting wat sprak en daarin lukte het helemaal niet en bleef het nummer erg vlak. Af en toe was te merken dat het podiumgevoel en de routine in het optreden nog weer moeten groeien, maar met al de ervaring in verschillende bands en als Dame Flux zal dat er vlot weer zijn. Daarbij werden tal van nieuwe liedjes nu voor het eerst voor een publiek gespeeld. Af en toe las Wiersma daarnaast een gedicht voor en had ze inhoudelijke en ontwapenende aankondigingen. Fraaie nummers als ‘Zelfhulpboek’ met een erg mooie tekst en ‘Haat van Me’ met een sterk opgebouwde spanning tussen de lieflijke uitvoering met melodica en het grimmige onderwerp werkten daar prima. Ze vervolgde met ‘Ik Zou Het anders Doen’ wat nieuw was en wat vlotter en dat trok ze door in het van de verliefdheid jubelende ‘Liefst Lief’ om actueel en politiek getint te eindigen met ‘Slaapliedje voor Groningers’. Her en der nog een puntje op de i en de routine er weer inkrijgen, maar een hele fijne herkennismaking met deze Groningse zangeres.
Irene Wiersma pakt de handschoen weer op
