GRONINGEN – “Dit is het meest intense concert wat ik ooit heb meegemaakt”, verzuchte de Vera in Groningen bezoeker na het concert van de Ethiopische Eténèsh Wassié. Nu is natuurlijk dat een statement wat meer kan zeggen over het aantal concerten dat deze bezoeker heeft bijgewoond, maar gelijk heeft hij, want het was een uitermate intens, prachtig en boeiend concert van deze artieste uit de Asmari Bet traditie in het Oost-Afrikaanse land. Door haar samenwerking met de Franse in de jazz geschoolde muzikanten Mathieu Sourisseau en Sébastien Bacquias op respectievelijk zijn viersnarige akoestische basgitaar en staande bas krijgen haar traditionele liederen een vertaling naar een Europees publiek. Hiermee wordt de wereld van Eténèsh Wassié ook toegankelijk voor het publiek dat de weersverwachtingen trotseerde en in Vera geboeid luisterde naar de zangeres en haar begeleiders. Ze zingt in de taal die bij deze liederen hoort en dat maakt verstaan moeilijk, maar de intentie van de liederen en de emoties zijn des te invoelbaarder. Het blijft echter jammer dat er toch wat dat betreft een taalbarrière was en nu en dan iets van uitleg over de prachtige liedjes en bij behorende traditie zou welkom zijn. Als ‘Tezeta’ als openingsnummer valt onmiddellijk op de donkere klanken van beide bassen en hoe mooi die zijn in de begeleiding van de krachtige stem van Wassie. Het is een doordachte combinatie die erg past. De zangeres heeft een prachtige stem met veel volume, maar ook in haar meest gevoelige momenten overtuigt haar zang. Na haar rustige opening krijgt het concert vaart met ‘Dera’, een verhalend nummer dat met kracht wordt gebracht. De opening van ‘Temanesh’ is een sterk intro uit de vingers van Mathieu Sourisseau, voor de rest bijvalt in dit nummer dat krachtig is en waarin een prachtige spanningsboog wordt opgebouwd, waardoor het erg boeiend wordt. Via ‘Ambassel’ wordt dan weer een rustmomentje opgebouwd. In die liedjes van Eténèsh Wassié zit vaak een mooie opbouw en onverwachte wendingen. In ‘Sew Netu’ was het bijvoorbeeld aanvankelijk rustig liedje waarin de zangeres vragen stelde, maar na een prachtige instrumentale solo van Sourisseau was het ineens een veel dwingendere toon die naar voren kwam. Prachtig, echt één van de hoogtepunten van het optreden, was het bezwerende ‘Minjar’, met veel gevoel gebracht, maar ook met meer robuuste passages. Wassie beheerst haar liedjes. Op haar 12de in wat al haar tweede huwelijk was, trouwde ze met een muzikant uit de traditie van de Azmari Bets. Muzikale huizen, waarbij haar geboorteomgeving Gonjar daar toch faam voor geniet, waarin traditionele liederen, zelf trekt Wassie de vergelijking met jazzstandards, worden gebracht en iedere artiest daar zijn eigen interpretatie aan geeft. Wassie raakte verzeilt in de Internationale scene en kwam in contact met Sourisseau die met zijn jazzachtergrond de liedjes arrangeerde met respect voor de traditie, maar ook met veel vernieuwing en het opzoeken van grenzen. Het resultaat is prachtig, ethno jazz, maar met duidelijk invloeden uit Afrika, maar ook uit de Arabische wereld. Recent bracht Eténèsh Wassié het album ‘Yene Alem’ uit. Het titelnummer zong ze zonder begeleiding. Even mochten de muzikanten toekijken, maar op het einde was er in nummers als het steeds krachtigere ‘Mate Belof’ voldoende ruimte voor hen om in het spotlicht te staan. Dit was ook het geval in het met een prachtige bas solo van Sébastien Bacquias openende ‘Ende Mathieu Style’ voor met ‘Bati’, zeer jazzy experimenteel, het einde van het optreden kwam met ‘Zeraf’. Een heel verrassende, maar bijzonder prettig verrassende show met inderdaad intensiteit in overvloed van Eténèsh Wassié en haar Franse begeleiders.
Intensiteit in overvloed bij prachtig concert Eténèsh Wassié
