EMMEN – De organisatoren van het festival The Spy, voorheen The Spy and the Butcher, heeft altijd een goed oog gehad voor Noordelijke talent en vooral acts uit vestigingsplaats Emmen. Op deze digitale editie in het Atlas Theater in Emmen was er dan ook plek voor het piepjonge Insane Delirium. Deze progressieve Emmer Hardrock band met veel metal invloeden pakte die kans. De formatie bestaat uit bassist Mika Linde, Joey Wessels die de lead gitaar met verve speelt, Liam de Groot die vlak na zijn zestiende verjaardag al de drums mag raken op een mooi podium als The Spy en frontvrouw Madelief de Groot op gitaar en zang. Het viertal investeert in de ontwikkeling van zichzelf. Diverse talenttrajecten, waaronder voor 2020 en 2021 Popsport Drenthe, worden gevolgd en dat was te horen en te zien. Uiterst gedreven en al erg professioneel stond dit jonge orkest op de bühne en slaagde met verve erin de liedjes via het beeldscherm naar de kijker thuis te projecteren. Een belangrijke rol daarin speelde de zangeres die in beeld ook speelde met de camera en in haar praatjes ook zich nadrukkelijk tot het publiek thuis richt en daarmee direct de kijker aansprak. Dat deed ze prachtig tot zelfs de oproep om thuis mee te zingen en de constatering dat ze die energie voelde. Dat is digitaal optreden in Corona tijd, zoals het moet. Muzikaal zat het lekker in elkaar. De ene keer schoof het wat meer tegen de rock aan, de andere keer was het welhaast pure metal. In de opbouw en het enthousiasme wat ze duidelijk hadden mag nog iets meer gewerkt worden aan een set opbouw met meer variatie in tempo. Een echte ballad had in dat opzicht niet misstaan. Zangeres De Groot bewees zich een prima vocalist die dapper overeind bleef en met meer ervaring, ook voor Insane Delirium was het al een tijd geleden dat ze op het podium stonden, nog meer diepgang in haar haar stem gaat krijgen en meer consistentie. Regelmatig bewees ze echter dat in haar een pracht van een rockzangeres schuilgaat met veel mogelijkheden. Op het gebied van de harmonieën liep het wat minder. Dit is een onderdeel waar nog aan gesleuteld moet worden. Na een lekkere vlotte opening, was het stevige tweede nummer zo’n song die zich prima liet aanhoren, maar was de samenzang een dissonant. Muzikaal zat het echter heel fijn in elkaar. Nummers als ‘Claustrofobia’ en ‘The Thruth’ spraken aan. Lekker gierend gitaarwerk met fijne riffs. De goesting spatte dan van het beeldscherm. Dat werd vooral onderstreept in de prima instrumentale cover ‘Overture 1928’ van Dream Theater. Gedreven gebracht was dit een hele fijne uitvoering. In de teksten van Madelief de Groot is ze niet bang om stelling te nemen tegen maatschappelijke of politieke mistanden. Het klimaat bijvoorbeeld gaat haar aan het hart en dat kwam naar voren in het vlotte ‘All This Time’ met ook nu samenzang wat elkaar niet vond. Prachtig en met kracht gebracht was de afsluiting ‘Misplaced’ dat als single is uitgebracht. Insane Delirium is nog net uit het ei. Het heeft alle tijd om te werken, is zo wijs om daarbij goede begeleiding te zoeken, aan de verbeterpunten en maakt in presentatie en songwriting al een uitstekende indruk. Met die begeleiding kan die verder stap gemaakt worden en de grote belofte die de band is mag dan kilometers gaan maken om het vakmanschap verder in te slijpen. Tussen de grote namen van The Spy hield de band zich prima staande en dat is een dik compliment waard.
Insane Delirium houdt zich prima staande tussen grote namen op The Spy
