GRONINGEN – Als het doorgaat in het tempo waarin Inge Lamboo zich aan het ontwikkelen is, dan is Eurosonic / Noorderslag 2024 zeker geen onbereikbare utopie, maar in 2023 had de artieste ook een hele fijne plek in het randprogramma van het showcase festival in de Grote Griet bij Penguin Showcases in Groningen. Als je vanaf de Grote Markt de deur binnen stapte stond je onmiddellijk voor een prettige kennismaking bij het podium van Lamboo en haar band. Een mooi begin van de artieste voor een jaar waarin diverse belangrijke gebeurtenissen op de rol staan. Haar album ‘Black Heart’ verschijnt in 2023. Lamboo is door Floor Jansen geïnviteerd als openingsact, nadat ze eerder ook al door Orange Skyline was gescout voor die functie en in de zomer staan er diverse mooie festivals op het programma en ook op de radio is Lamboo te horen. Het resultaat van hard werken dat zich langzamerhand begint uit te betalen. Ze leerde zichzelf onder andere gitaar, drums, bas en piano spelen op jonge leeftijd en begon vanaf haar 15de ook liedjes te schrijven. Ze deed een gooi naar roem via The Voice of Holland, maar meer op het goede pad lijkt ze om de route via de Popronde Nederland te kiezen, waar ze in het najaar mee door het land trekt. Inge Lamboo schrijft namelijk heel persoonlijke liedjes over liefdes, zaken die haar opvallen in het dagelijks leven, maar het meest inspireert haar het onderwerp je bewust zijn van je geestelijke gezondheid bij jezelf en bij anderen en die ook goed onderhouden. Autobiografische liedjes die merkbaar dicht bij haar staan en haar raken. In Groningen opent ze haar showcase met stevige ‘Easy’. Wie door die deur van de Grote Markt binnenstapt merkt dat het nog even rommelig is en wennen aan de omstandigheden, maar al snel settelt de band zich, kijkt niet meer op of om van langstrekkende reguliere uitgaanders of Eurosonic enthousiastelingen op weg naar een andere act, maar focust zich op de mensen die blijven staan om te luisteren. At direct wel goed te horen is, is dat Lamboo een erg fraaie zangstem heeft. Dat wordt nog eens extra benadrukt als ze ‘That’s My Life’ solo, ingetogen en kalm begint. Ze krijgt even de kans om het publiek te betoveren om daarna naar hogere hoogten te reiken als haar band bijvalt en het steviger wordt. Een prachtige song. Even later is ‘Pray’ ook een hoogtepunt met een mooie wisselwerking tussen rustige zang en een stevige sound. Vlot en lekker gaat het dan door in ‘Phone Fights’, dat zich fijn laat aanhoren en vooral tegen het einde aan zeggingskracht wint. Een paar keer ontbreekt Inge Lamboo de stroom vn nummers om wat te vertellen. Een aankondiging en iets over zichzelf, voor het laatste liedje een bedankje. Alleen ‘Save Her’ krijgt iets inhoudelijks mee en ze gebruikt dit nummer om te vertellen over mental health en hoe belangrijk het is. Een goed thema, dat inderdaad niet genoeg benadrukt kan worden en gelukkig bij een jonge generatie artiesten in Nederland en België ook geen taboe is om over te zingen. Dat doet ze goed en rustig, hoewel in de aankondigingen best nog en stap gezet kan en moet worden. Goed is ook dat de boodschap resulteert in prachtige songs en het meegegeven wordt zonder drammerigheid. ‘Save Her’ is weer een fantastisch nummer waarin rust en stevigheid gemoedstoestanden benadrukken. De drukke en rommelige omstandigheden en het karakter, een showcase, verhinderen dat we Inge Lamboo in volle pracht zien, maar via ‘Will She Ever Know’ en de stevigere grootse afsluiting ‘Black Heart’ zou daar bij iedereen een kruisje achter mogen om dat zeker eens te gaan bekijken en in ieder geval ook het album ‘Black Heart’ te checken. Binnenkort overal te zien via de Popronde.
Inge Lamboo trapt doorbraak jaar goed af
