LEEUWARDEN – De Welcome of the Village zaterdag kwam zacht op gang in Jeth met de mooie indie folk van Immen. De Utrechtse Friezin was jarenlang onderdeel van het team dat dit festival mogelijk maakt en het was daarom terecht dat ze ook als artiest haar naam aan Welcome to the Village kan verbinden, ook omdat ze daar als zangeres zeker een plek verdiend. Overigens zal je op de lijsten van medewerkers Immen niet vinden, daar staat ze genoteerd als Clasine Haringsma. Ze was mooi neergezet in de zaal die naar een andere drijvende kracht achter het festival en een krachtbron voor de Friese muziekscene gezet. Jeth was vernoemd naar Jet die in haar Neushoorn Café een constante stroom heeft van vooral Friese bands die de kans krijgen te spelen en ervaring op te doen. Immen is een pril verschijnsel. Ze heeft nog maar weinig gepubliceerd. Een enkel nummer online en een zeer recent uitgekomen split EP met Bo Menning. Het is ook een beetje toeval dat Immen op de bühne is terecht gekomen. Ze schreef al een tijdje songs die ze nu en dan onder eigen naam publiceerde, maar verder was ze vooral aan het organiseren, tot bij een event een artiest uitviel en vervanging,…dat stond achter het toneel en met een duw in de rug plots in de schijnwerpers. In de Corona periode werd Immen geboren, omdat dit de vrijheid bood om te experimenteren. Inmiddels staat Welcome to the Village door gestreept op de to do list, maar staat ze ook op Noorderzon in Groningen. In Leeuwarden begon ze ingetogen, zich welhaast bewust of onbewust verbergen achter haar haar, met ‘Feul’. Een erg mooi nummer dat langzaam zich vervormde en vervreemde dankzij het gitaar spel. Immen schrijft zowel in het Fries als in het Engels en ‘Fryske Sad Songs’ was in haar moeder taal. Nog zo’n mooi nummer met een goed gebruik van reverb, ontwikkelde het zich traag en bescheiden. In die bescheidenheid schuilt nog een valkuil die met meer optreden goed kan worden overwonnen, want deze nummers zouden nog profiteren met wat brutaliteit, wat lef om dat punt te durven zetten. Aan de andere kant is het op dit moment in haar prille loopbaan ook best heel begrijpelijk, vooral in zo’n thuiswedstrijd. Vaak vertelde ze kort maar mooi wat over haar songs. ‘Ghalid’ bijvoorbeeld, de pony die ze jaren lang had, maar toen Utrecht de stad werd waar ze ging studeren, was het beter om een nieuwe stal voor hem te zoeken, maar in haar dromen zijn ze nog regelmatig samen. Het hoogtepunt van het concert lag mooi in het midden met het fantastisch mooie ‘Sinkin’. Een heel fijne song ook nu met mooi reverb gebruik en een hele fijne ijlheid. Nu was haar ingetogenheid een bewuste keus, want de gevoeligheid van dit nummer kwam daarmee optimaal tot zijn recht. Naar het einde schudde ze dat bescheidene van zich af. De haren waren al resoluut meer naar achter geveegd en met stevig gitaar spel bracht de artieste met ‘Rein’ nog een Fries nummer. In ‘Wave’ was dat zoekende even terug, want dit was een nieuw nummer, maar de afsluiting was weer prima met ‘Pill’ in een mooie opbouw het vlotste nummer van de set. Immen heeft veel dat in haar voordeel spreekt. Ze schrijft intrigerende liedjes, vooral ook in het Fries, heeft een warme stem en kan haar liedjes uitstekend brengen. Nu nog de overtuiging dat mensen op haar zitten te wachten… ja dat zitten ze en de vanzelfsprekendheid die komt met ervaring en het ingesleten raken van de routines. Erg fijn de dag starten op deze manier.
Immen boeit in Fries en Engels
