GRONINGEN – Hoe dramatisch kan je dag zijn. Je verslaapt je voor je werk. Doet in de haast de contactlenzen verkeerd om in, waardoor je de hele dag wazig ziet, ondanks het omdraaien. Maakt de lange reis van Rotterdam naar Groningen. Daar blijkt dat je al je spul door een nauwe opening het ruim van de Bald’r moet in slepen, valt de chocolade melk verkeerd en zet je het eerste nummer in, dan rent halverwege dat eerste nummer je eerste rij weg en herhaalt dat zich bij het vijfde nummer en als je dan halverwege iedereen bedankt dat ze keurig wachten tijdens Winter Welvaart tot de nummers zijn afgelopen om een andere voorstelling te gaan bekijken, vat de halve zaal dat op als hint om maar te vertrekken. Hoe zorg je er dan voor dat het publiek toch blijft zitten? Je belooft een auto! Graag een mooie degelijk middenklasse, blauw of zo en elektrisch mag best uit milieu oogpunt. Dit was de dag van Aileigh Awad, zangeres van Bear Valour, tijdens hun optreden op Winter Welvaart. De dag had daarna nog flink wat uren in zich na het optreden op de Bald’r, hoe dat dus afgelopen is. Ondertussen was wel te concluderen dat het schitterende donkere indie Folk liedjes van de Rotterdamse formatie de ene helft van het publiek betoverde, dat zijn de mensen die op hun nieuwe wagen wachten, en de andere helft niet. De band begon na een fraai instrumentaal intro ingezet door bassist Eddie Kuipers met ‘Soaked’ en liet dat volgen door het erg mooie ‘Bathe in Blue’, het zijn ongehaaste liedjes, folk vol met schaduwen en voelbare pijnmomenten. Inderdaad, geen muziek voor hen die een lekker uptempo meeklapnummer verwachten. In ‘Search The Night’ kwam naast de hele fijne zang van Awad ook de achtergrond zang van onder andere Linda Visser en Sherida Alberga heel mooi tot zijn recht. Prachtig werd hiermee toegewerkt via ‘The Garden’ naar ‘Take Me Home’ dat, heel letterlijk, de ene helft van de boot in vervoering achterliet en de andere helft op zoek deed gaan naar de loopplank. Muzikaal bleef het prachtig, maar het confronterende van mensen die erg zichtbaar weglopen, liet de band wat lacherig achter. In Aileigh Awad heeft de band niet alleen een prima dromerige zangeres, maar ook een ongekunstelde frontvrouw die ook daarin weet te vermaken met haar verhalen. Geen poespas en als je bang bent dat een biertje wat uitwerkingen op je maag hebt, dan vertel je dat ook gewoon. Na het vlottere ‘Night Shade’ en het duistere ‘Mourning Gloom’ volgde met ‘Laura’, de ene helft van een kasteelbewonende tweeling in België wederom een lang en zich prachtig ontplooiend hoogtepunt met mooie bijdragen van ook Josha Stibos en Erwin Pronk, de rest van de band. Bear Valour is een heerlijk en steeds maar weer indruk makend gezelschap met hun erg fijne donkere folk. Luistermuziek. Na ‘Oceans Away’ waarmee werd afgesloten op de Bald’r en weer zo’n mooie nummer kun je alleen maar hopen dat Awad ook even de dit jaar verschenen prachtige CD in de autoradio duwt voor aflevering.
Iedereen een auto bij Bear Valour
