LEEUWARDEN – Laurens Hilbrandt van der Meulen. Werkt bij Hilbrandt. Hogeschooldocent bij Academie voor Popcultuur. Studeerde aan Master Kunsteducatie Noord ’17 en preekt op Welcome to the Village in Leeuwarden. Zo is de ultra korte versie van het CV van de zanger, naamgever en frontman van de Ljouwerter formatie Hilbrandt die met een concept optreden in dichte machinale mist het publiek voor de keus zette in de concertreeks onder de naam ‘Het Ravijn’ op het festival op de Groene Ster naast de Friese Hoofdstad. Of je rijdt met de meute op volle snelheid de afgrond in of je blijft stilstaan. Een optreden waarin dit in een welhaast apocalyptische rockopera, alleen zou het dan meer een Synth Rock met R&B invloeden opera zijn. Als waarschuwende messias die je voor de keus stelt om je opgevoerde motor aan te trappen en vol gas te gaan of dat juist niet te doen en zo het ongeluk te vermijden. Naast zanger en voorganger Laurens Hilbrandt van der Meulen bestaat de band uit Jelmer Haringsma op elektrisch gitaar, Diederik Pasman op synthesizer en nu en dan spetterende zang partijen, Liza Bloem naast Van der Meulen ook zang, Ico Balt op basgitaar en verborgen achter de wolken drummer Adriaan Groffen. Het is een prachtig idee wat de band heeft, maar her en der zijn er toch ook wat zaken die wat minder uit de verf komen. Het veelvuldig gebruik van R&B achtige effecten strookt niet met de olie, pis, wiet, bloed en verbrand rubber van een wereld bevolkt met kale koppen, glimmende trainingspakken en gouden tanden die je aanmoedigen het gas zo diep mogelijk in te trappen. Zonder nu direct een aftreksel van Steppenwolf te willen propaganderen, is het nu wel soms een enorme sprong. Dat daargelaten is het een prachtige prestatie die de band hier neerzet. Hilbrandt timmert aan de weg sinds 2014. In die tijd heeft de band een prima ontwikkeling doorgemaakt. Met deze nieuwe aanpak is het welhaast geen optreden meer, maar een voorstelling. Vol dreiging komen de zanger en zijn vrouwelijke evenknie Liza Bloem op, capuchon diep over het hoofd getrokken. Samen binden hun stemmen zich in ‘Motor’, intens en mooi in het fraai ritme een een snelle rit over het asfalt. Nederlandstalig en her en der een gierende gitaar. Erg mooi is dan ‘De Grens’, waarin de zang heel mooi tot zijn recht komt. Het euvel is een beetje, ook door de omstandigheden, dat het een beetje teveel op de grens blijft tussen muziektheater en optreden. Het theatrale is absoluut een heel sterk punt, maar zou dan nog zowel in de aankleding als in het verhaal verder mogen worden getrokken. Waar is die motor op het podium?. In sterke liedjes als ‘Stroboscoop’ en ‘Faam’ wordt veel verwachting opgebouwd. Liedjes over de achterkant van ambitie. De teksten zijn wisselend. Prachtige geniale ingevingen worden afgewisseld met platitudes, hier mag meer ambitie worden getoond. Een concept met erg veel potentie dat best doorgetrokken mag worden naar een complete voorstelling in muziek, beeld en tekst.
Hilbrandt preekt op Welcome to the Village
