Loading...
Recensies 2018

Het wordt smooth met Young Gun Silver Fox

GRONINGEN – Het Londense Young Gun Silver Fox is zo’n formatie die je of prachtig vindt en je haast je naar de dansvloer om relaxed mee te deinen op hun klanken of je vindt het te zalvende en je maakt dat je uit de zaal komt. Dat was te constateren op de Rhythm & Blues Night in De Oosterpoort in Groningen waar de formatie rondom Young Gun Andy Platts en Silver Fox Shawn Lee voor velen een onbekende grootheid was en nieuwsgierigheid meer dan bekendheid met het werk van de Britten hun de zaal in dreef, hoewel het gezelschap toch ook de nodige radio aandacht heeft gehad. Na twee/drie nummers was toch te zien dat veel mensen een andere act opzochten of juist nog dichter bij het podium schoven om heerlijk mee te beweging op de smooth klinkende liedjes van Young Gun Silver Fox. ‘Caroline’ was een mooie opening en met ‘Take It or Leave It’ werd die indruk onderstreept. Beide hoofdpersonen van de band zijn ervaren lieden. Platts was voornaam lid van Mamas Gun waar hij zanger en gitarist was, maar nu nam hij plaats achter de toetsen en met zijn mooie hoge soulstem nam hij ook nu de leadzang op zich. Lee heeft gewerkt als producer. De Amerikaan werkte met tal van bekendheden, maar heeft ook zelf de nodige podium ervaring met zijn Ping Pong Orchestra. Muzikaal grijpt het stel terug naar de jaren 70/80 en doet denken aan vooral blanke grote soul en pop artiesten van die tijd. Na in 2015 het album ‘West End Coast’ te hebben uitgebracht is de band nu terug met ‘AM Waves’. Op de setlist met onder andere het rustige en mooie ‘Mojo Rising’ veel werk van dat album. Eerste hoogtepunt was ‘Better’, een nummer van het eerste album. De band oogde op het toneel wat statisch. Niemand die van zijn vierkante meter af kwam. Toch is het lekkere dansbare muziek. Het bleef daarbij ook mooi in stijl, waarbij het qua tempo nog iets gevarieerder had gemogen, maar met de mooie stem van Platts was dat toch blijven genieten in sterke liedjes als ‘Feel It’ of het aansprekende ‘Midnight in Richmond’. Het kwartet op het podium, naast beide hoofdpersonen ook een drummer en gitarist, wist een mooie lome intieme sfeer te scheppen. Fijne, soms inhoudelijke aankondigingen en een mooie ongehaastheid, en dat in een drukke festival omgeving. De prima kwaliteit van liedjes hield de band vast in nummers als ‘Lenny’, dat werd opgedragen aan Lenny Kravitz en vooral ‘Kingston Boogie’ wat een verrukkelijk swingend lied was. Daarna werd afgesloten met ‘Long Way Back’. Voor veel festivalgangers een verrassing die al dan niet uitstekend of verkeerd uitpakte. Een boeiend gezelschap, dat zeker dat smooth zijn concert afwerkte.