LEEUWARDEN – “Ik geloof dat het echte feest morgen pas is, maar we zijn hier toch”, vatte zanger en voorganger Max Meser van de Max Meser Group het halverwege maar even samen. Tot dan was een groep Leeuwarders helemaal in de show betrokken en stond flink mee te dansen, maar het gros stond van een afstandje de kat uit de boom te kijken op het Fries Straat Festival. Oproepen tot wat dichter bij het podium komen bleven onbeantwoord. Het lag geenszins aan de Max Meser Group die, hoewel wat statisch en ver uit elkaar, eigenlijk een zeer aansprekende show neerzetten. Voorheen als Max Meser, maar nu als The Max Meser Group vormen bassist en zanger Ben Chapman, drummer Harrie Roelse en de naamgever op gitaar en zang een band die het beste uit de sixties in een aansprekend modern jasje giet en dat met de nodige gruizigheid prima serveert. Max Meser en kompanen openden hun optreden met het vlotte en sixtiesachtige ‘Feeling Better’ om daarna door te stomen in ‘Free’ van de die verschenen EP ‘Off Your Tree’. Lekker stevig rockende toonde de band zich op zijn best. In ‘Moth Situation’ zat een mooie opbouw. Aanvankelijk een mooi rustpunt ontspon dit nummer zich allengs steviger en robuuster uit en die mooie afwisseling werd voortgezet in ‘Mr Jimbo’. In het begin deden Meser en Chapman moeite om het publiek er bij te betrekken. “Ik heb een heel end gereden, jullie kunnen wel een klein stukje verder naar het podium komen”, werd door slechts een klein deel van het publiek gehoor aangegeven. Vaak korte aankondigingen, maar wel to the point, hielden mooi de vaart er in en heel langzamerhand begon Leeuwarden te ontdooien. Het dansen zette zich voort, hoewel de afstand tussen podium en publiek aanzienlijk bleef, deinde uiteindelijk bijna iedereen mee met de Max Meser Group. Mooie harmonieën geven veel van de liedjes een prima en aansprekende sound, terwijl Max Meser ook een hele fijne stem heeft solo en ook Ben Chapman een aantal liedjes zong. Een fijne afwisselende setlist, waarbij ‘Marbles’ flink rockt, het door Chapman gezongen ‘Wastin’Time’ een stuk rustiger is, voor het sloom en nonchalant door Meser gezongen ‘Leave it Alone’ dan prachtig uitkomt. Met deze mooie opbouw was succes traag, maar onvermijdelijk, helemaal omdat met het prachtige ‘If I Stay Too Long’, het stevige ”Shame is Gone’ en het nieuwe ‘Trevor’ zich de prachtige nummers aan één regen. Het einde aan het optreden kwam met het voortreffelijke ‘Dull and Bored’. Dat was dan de titel van het nummer, maar zeker niet van het optreden. Al het goede komt langzaam, maar uiteindelijk was het feestje er toch ook op vrijdagavond. Een band die modern is, maar het goede van de jaren van de Stones en The Beatles in zich weet te verenigen. Heerlijke zang en prima nummers klinken bijzonder veelbelovend naar meer in wat toch een soort herstart is voor Max Meser.
Het publiek laat Max Meser Group er voor werken
