OUDE BILDTZIJL – Okee, een directe vlucht van de droge woestijnlucht van Las Vegas, een stad die de bezoeker nooit laat slapen, een stad zonder tijd en waar de dobbelstenen van de Craps tafel naast je hoofdkussen landen naar een herfstig Londen, waar Chastity Brown op het vliegveld werd welkom geheten door Mr. Bacillus was niet een reisplan voor herhaling vatbaar. De stem van Brown droeg er de sporen van. Gelukkig alleen in de kracht en het uithoudingsvermogen die het anders heeft, niet in de onnoemelijke diepgang en pracht die deze inwoonster van de grote stad Minneapolis heeft. In Oude Bildtzijl was ze voor een Sliktones optreden op Aerden Plaats gelukkig weer eens terug in Nederland na de afgelopen drie jaar met erg veel succes in de Verenigde Staten te hebben gewerkt rondom haar laatste album ‘Silhouette of Sirens’ de opvolger van het eveneens fenomenale ‘Back-Road Highways’. In Friesland met de Waddenkust op steenworp afstand trof ze een erg fijn intiem podium, waarop haar muziek erg goed tot zijn recht kwam en een luisterend publiek. De ideale omstandigheden en Chastity Brown greep die kans met beide handen, hoewel in ‘Slow Time’ het heel even duurt voor Brown en gitarist Luke Enyeart, die onder andere ook met Ani DiFranco op het podium stond, elkaar gevonden hebben, maar dat lukt al snel en dan kan Enyeart zijn mooie spel als extra laag toevoegen aan het gitaarspel van Brown en haar prachtige zang. Een rustige intense opening laat de Amerikaanse zangeres volgen door ‘Solely’ en dan komt al het schitterende ‘Colorado’, net iets vlotter en één van de mooiste nummers uit het aanbod van Brown. Het eerste hoogtepunt van een avond vol met prachtige intense muziek. Het zijn niet altijd de makkelijkste nummers, want in haar liedjes pakt Brown soms heftige onderwerpen aan. Haar eerste afspraakje met een vrouw, wat er in resulteerde dat ze van de goed christelijke school waar ze op zat werd gestuurd. Het gevoel van eigen waarde en nooit aan de verwachtingen van anderen kunnen voldoen en vooral acceptatie om wie en wat je bent, zonder (voor)oordeel of voorwaarden. Het zijn onderwerpen in de liedjes van deze zangeres. Sommige nummers introduceerde ze met een lang verhaal, zoals hoe ze het liefst elke morgen een boom knuffelde, omdat de natuur je neemt voor wie je bent. Andere nummers werden gewoon ingezet en mochten voor zich spreken. Na het robuuste ‘Drive Slow’ mocht Enyeart alvast pauze nemen en sloot Brown solo af met het prachtige ‘The Risk’ en ‘Light Show’. Na de pauze kwam ze terug met ‘Lies’, waarna ‘Whispers’ en het nieuwe ‘Wonderment’ beide prachtig waren. Chastity Brown verwerkt in haar liedjes tal van stromingen. Een achtergrond in het inmiddels losgelaten geloof brengt zijn gospel wortels mee, maar ook blues, rock en rootsmuziek zijn te beluisteren. Voor het einde stapte Brown van het podium en nam plaats achter de piano voor het mooie ‘Carried Away’. Voor het afsluitende nummer ‘Bloom’ nam ze nog één keer het woord en wenste dat iedereen tot bloei komt, net zoals zij dat, soms tegen de stroom in, doet. Een prachtig nummer waarbij ze halverwege het publiek vroeg om met haar mee te zingen. Dat deed het graag. Een half uur na het concert vertelde Chastity Brown dat het zo geweldig is als je met elkaar zingt en dat als haar stem het had toegelaten, ze dan nog steeds had gezongen. Veel mensen hadden dan nog steeds met haar meegezongen. Het genot dat Chastity Brown heet werd rijkelijk uitgedeeld op een zomerse oktober avond in Oude Bildtzijl.
Het genot dat Chastity Brown heet
