GRONINGEN – – In den beginne was er Dave Warmerdam. Een begiftigde blues toetsenist en organist die met zijn spel in binnen en buitenland zieltjes won. Alleen is maar alleen en dus werd het de Dave Warmerdam Band. Een trio toen Warmerdam een muzikale verbintenis aanging met zangeres Janne Timmer en gitarist Sonny Ray. Een feestje is altijd gezelliger met nog meer mensen en dus kwam er een ritmesectie met Kjelt Ostendorf op bas en drums Benjamin Torbijn. Dat vroeg ook om een nieuwe naam en dus werd het Harlem Lake, wat het goede van de Dave Warmerdam band behield en daar alleen nog maar meer lekkers aan toevoegde. Al snel één van de meest vooraanstaande bluesbands van Nederland, helemaal na een voorprogramma tour met Walter Trout en de uitstekend ontvangen langspeler ‘A Fool’s Paradise vol. 1‘ die vorig jaar verscheen. Harlem Lake is dus perfect voor de Rhythm & Blues Night in De Oosterpoort in Groningen en maakte daar een feestje van. Vaak kun je de band live in een twaalf persoons uitvoering vinden, maar dat was wel erg dringen geworden op het podium en dus in de basisformatie werd Groningen eerst geïnviteerd met ‘The River’ een mooie wat felle binnenkomer die ook als single is uitgebracht, om vooral maar te blijven staan en me te vieren. Frontvrouw Janne Timmer, met bij tijden een wat joplinesk stemgeluid, hoewel iets klaarder, is een beeldende zangeres. Het rauwe bluesrandje is mooi in haar zang verweven met flinke dosis soul en power, maar vliegt nergens uit de bocht. Daarin kan ze nog wat meer de grens opzoeken en nog wat dieper in de emotie graven, maar een heerlijke zangeres bleek al onmiddellijk in dit eerste nummer. Prima diepte ze in haar aankondigingen ook sommige songs wat uit. Over die verleidelijke vrouw waar je het in een Amerikaanse kroeg zo gezellig mee hebt en die je tegen het einde van de avond vraagt even op te passen, want ze is zo terug. Je zag het voor je en je kan de teleurstelling van de oppasser voelen als ze in de nacht is verdwenen in het rustige, maar daarom juist erg intense ‘Please Watch My Back’. Rustiger was ook ‘Don’t Change Horses’, waarna als mooie tegenhanger ‘I Wish’ weer feller en robuuster was. Dave Warmerdam schitterde achter zijn piano en Hammond en stuurde vandaar de troepen aan. Ostendorf en Torbijn deden onopvallend prima hun werk en dat gaf ruimte voor die mooie zang van Timmer en regelmatig een uithaal op gitaar van Sonny Ray. De band speelt blues en roots, waarbij rock, jazz en funk invloeden zeker hoorbaar zijn, maar ook het vertellen van verhalen, die de folk en country kenmerken, is belangrijk. Een prachtig hoogtepunt, ook juist door het orgel was ‘Deaf and Blind’ een absoluut hoogtepunt. Regelmatig werd het publiek mooi betrokken bij de show. Meeklappen in het door een bas solo van Kjelt Ostendorf er uitspringende ‘Mean Men’ dat als liedje een lekkere ongecompliceerdheid in zich heeft. Naar het einde kreeg het kwalitatief nog een stapje erbij. Prachtige nummers als ‘Jack in the Box’ en de stevige bluesrocker ‘I Wish I Could Go Running’ en vooral ‘The Mirrored Mask’ waren erg aansprekend. Die prima zang, geïnspireerde solo’s op toetsen en gitaar met nu en dan Warmerdam ook op gitaar en prima nummers, veel eigen werk en goed gekozen covers. ‘Got to get better’ is de afsluiting. Zeker op puntjes is nog verbetering mogelijk, maar dit niveau, daar kan menig gerenommeerde bluesband niet aan tippen.
Heerlijke roots en blues bij Harlem Lake
