GRONINGEN – Tegenwoordig hoor je dat te zeggen Esther de Jong 3.0, maar je kunt ook concluderen dat de Friese singersongwriter zich erg fraai aan het ontwikkelen is en inmiddels zich thuis voelt in haar act. Aanvankelijk alleen akoestisch, daarna met volop loopeffecten en nu heeft ze haar act simpeler gemaakt, weet de loop erg goed te gebruiken en het stelt haar in staat om te overtuigen en vandaar uit zich ook weer te kunnen ontwikkelen. De Friezin heeft het onderscheidende uit haar act behouden, namelijk de prachtige emoties waarmee ze speelt als onzekerheid, afwijzing, verdriet en weemoed. Dat vat ze in briljante absurdistische teksten die luisteren als gedichten. ‘Metersdiep’ is de titel van haar nooit verschenen maar toch verkrijgbare EP. Het was ook het openingsnummer van de set van De Jong op het Rumbling Earth Festival, podium Zwanestraat in Groningen. Een heerlijk mooi, zich traag uitvouwend lied, dat met veel kracht werd afgesloten. Duidelijk een nummer waarover De Jong heeft nagedacht en met weinige middelen het optimaal laat klinken. Het is heerlijk wentelen in weemoed. Dat telt bijvoorbeeld ook voor een nummer als ‘Ik ben kapot’. Hyper gevoelig en erg mooi. Tot die tijd had De Jong zich verstopt achter een grote zonnebril, maar die kwam aarzelend af. ‘Haas’ is een ouder nummer maar nog immer een fan favoriet onder de toenemende schare Esther de Jong fans. Het is niet eenvoudig om met haar genre van droeve liedjes het winkelende publiek te laten stoppen. Het zijn geen gemakkelijke liedjes, geen vrolijke elektronische deuntjes, maar liedjes die snijden tot op het bot. Die je gevoel uitbenen tot het verste puntje merg is bereikt en alles open ligt. Die vragen; blijdschap okay, maar waar voel je nu zo’n verdriet over. Waar doet het zeer in je leven. Als zangeres heeft De Jong een fraaie degelijke stem die in de traagheid uitstekend fungeert als emotie overbrenger. Soms is het welhaast teveel. “Heb ik jullie nog niet weggejaagd?” Niet dat de zangeres het publiek weg wil hebben, maar ze beseft dat het geen eenvoudige kost is die ze brengt. Hoogtepunt is ‘Verspilde Tijd’ dat werkelijk fenomenaal is. Ook het schrijnende ‘Dwalen’ is prachtig. Dan stelt ze in haar afsluitende nummer de vraag: “Zijn we uitgepraat?” Nee Esther de Jong, nog lang niet. Een kort optreden is heerlijk, in een langer optreden zal De Jong nog wel af en toe de stemming moeten breken qua emotie en tempo, maar wat meanderen die liedjes van De Jong fraai door een desolaat landschap en wat weet ze het mooi te maken.
Heerlijk wentelen in droeve emoties bij Esther de Jong
