GRONINGEN – Op de vraag wie Larkin Poe eerder had gezien was het slechts een kleine minderheid die de hand omhoog stak. Dat is best begrijpelijk, want de formatie is niet heel regelmatig in de omgeving. Dat is best jammer, want juist in het Noorden staan de blues en Americana hoog aangeschreven en tijdens een optreden in Borger alweer heel wat jaren terug maakte de band een enorme indruk op het publiek dat afkwam op de toen nog redelijk onbekende zusjes Rebecca en Megan Lovell, nazaten van Edgar Allen Poe de beroemde schrijver. Toch stond het vol in De Oosterpoort in Groningen voor het optreden van de band met Larkin Poe debutanten. De band is de voortzetting van een eerder project, waarbij ook een derde zuster betrokken was. Op het moment dat project eindigde zochten Rebecca en Megan Lovell een manier om verder te gaan en vonden die in Larkin Poe. Aanvankelijk met veel aanmoedigingen en mooie optredens kwam de echte faam toen het duo onder de vleugels werd genomen door Elvis Costello. Als vast voorprogramma leerden tal van muziekliefhebbers de band kennen. Inmiddels weer stevig op eigen benen en onder eigen vlag heeft Larkin Poe een reputatie van een uitstekende roots en blues band die een geheel eigen invulling heeft met een fikse dosis rock. Een prachtig eerste album ‘Kin’ maakte veel indruk en aan die lijst zijn in de loop der tijd nog een paar fijne platen toegevoegd, waarbij de trend is toch naar wat meer rockender. De laatste plaat is de dit jaar verschenen langspeler ‘Blood Harmony’ wat ook de aanleiding was voor de huidige toer. In Groningen stoof de band uit de startblokken na een intro met ‘Self Made Man’, de titelsong van een in 2020 verschenen album en direct was het ook erg mooi en intens met ‘Keep Digin’ dat net wat rustiger was even als het bluesy ‘Trouble in Mind’. Een heerlijk begin van het optreden met steun van Brent Tarka Layman op bas en Kevin McGowan op drums. Dat heerlijke begin culmineerde in ‘Bleach Blond’ een verwijzing naar een coupe wijziging van één van de zusters een paar jaar geleden. Was het tempo in de laatste drie liedjes wat bedaarder geweest, mooi in contrast was ‘Preachin’ Blues’ wat lekker fel was en ‘Holy Ghost Fire’dat stevig rockte, maar toch een mooie ingetogenheid had. Het was ”en van de nummers waar de samenzang van de zusjes heel erg mooi tot zijn recht kwam. In de meeste nummers was het gitarist Rebecca Lovell die vocaal het heft in handen neemt, maar lap steel bespeelster Megan Lovell doet eigenlijk niets voor haar onder. Een bezorgde roadie had vooraf het publiek op de eerste rijen al gewaarschuwd vooral niks op het podium te laten staan, want beide zussen leggen erg veel energie in een optreden en zoeken bij voortduring hun publiek op bij het uiterste randje van het podium om maar te benadrukken dat het een gezamenlijk gebeuren was en niet een artiest die wat liedjes speelt. Hierdoor werd het publiek medeverantwoordelijk voor de sfeer en pakte dat goed op. Veel liedjes kregen een korte maar prima uitleg, juist gericht op de betrokkenheid. De meezinger ‘John The Revelator’, bijvoorbeeld., een klassieke gospel blues met vraag en antwoord of het rootsy ‘Back Down South’ en toen de vraag kwam of het publiek in de stemming was voor voor wat Southern Rock & Roll werd dat uiteraard met enthousiasme begroet en deinde de zaal mee op ‘Summertime Sunset’. Er bleef een mooie stroom aan positieve energie heen en weer gaan tussen het podium en de zaal. Op het enthousiasm van het publiek reageerden beide zussen weer en omgekeerd. Het leverde prachtige songs op als ‘Blood Harmon’ en ‘Dad Spell’. Na de meezinger ‘Blue Ridge’, met een intro van Kevin McGowan, ging het stevig verder in de AC/DC klassieker ‘Wanted woman’ en eindigde het in stevige ‘Kitchen’. De hele avond hadden de zussen hun voorliefde voor de muziek uit het zuiden van de Verenigde Staten, waar ze zelf ook weg komen, benadrukt. Als toegift een eerbetoon aan Robert Johnson en al die andere helden van de blues, roots, rock, soul, gospel en country. De volgende keer gaan vast massaal de handen omhoog als de vraag komt wie al eerder Larkin Poe heeft gezien, want als je de Lovell zusters aan het werk hebt gezien, wil je ze vaker zien.
Heerlijk Larkin Poe rockt De Oosterpoort
