STEENDAM – Kun je van Mars naar Steendam in vijf dagen. Ja dat kan, althans sommige delen van Australië zijn alleen te vergelijken met het landschap op de rode planeet met zand, rotsen, hitte en wat verdwaalde aliens. Vijf dagen voor Lachlan Bryan en zijn Wildes optraden in het waterige en uitbundig groene Steendam bij Peter en Leni stond de countryrock formatie in een klein Australisch plekje dat zo op Mars zou hebben kunnen liggen. De tussentijd was gebruikt voor reizen. Een vlucht van 7 uur in Australië, een complete dag in het vliegtuig naar Engeland, daar een optreden, door via Frankrijk en België naar Nederland en de volgende dag door naar Zwitserland. Hoor ik nog een Nederlands artiest klagen als hij van Utrecht helemaal naar Groningen moet? Het gezelschap op toneel toonde geen enkel spoortje van dit intensieve programma. Een heerlijke frisse country en countryrock set werd met al soorten van enthousiasme gebracht. Een uitstekende band rondom zanger en gitarist Lachlan Bryan die in zijn kielzog had meegenomen bassist Shaun Ryan, leadgitarist Riley Catherall, toetseniste Ali Behrend en tamboerijniste en zangeres Imogen Clark. Lekker stevig pakte de band het optreden aan met ‘Deathwish Country’ en ‘309’ en dat laatste nummer leverde ook het eerste mooie inhoudelijke verhaal op. Het nummer was geschreven op een hotelkamer in Memphis, Tenn. Om kosten te besparen was een goedkoop hotel geboekt en eenmaal in de kamer zette het kogelgat in het raam de creatieve kant van de Australiër aan het werk. Het begin van een uitstekend opgebouwde avond vol met prachtige muziek, mooie verhalen en een band waar het speelplezier vanaf spatte en met dit enthousiasme ook het publiek onmiddellijk voor zich won. Na deze ferme aanpak ging het verder met ‘Ballad of a Young Married Man’ dat weer als rustpunt fungeerde, maar ook nu kroop de rock er steeds meer in naarmate de song vorderde. Het nummer was geschreven over zijn verloving en hoe hij bijna met een vrouw trouwde, maar net niet. Voor ‘The Secret I’ll Take To My Grave’ bleef op het podium alleen een trio heren over. Als je kritiek wilt hebben op dit meer dan prettige optreden is dat er veel verloop was op het podium met vooral toetseniste Ali Behrend, maar ook Imogen Clark die regelmatig van het podium afstapten. Dat was nu en dan wat druk en rommelig. Muzikaal was dat niet zo’n probleem, want ‘The Secret I’ll Take To My Grave’ behoorde bij de mooiste nummers deze avond. Was er tot nu toe vooral ouder werk gespeeld, met ‘The Basics of Love’ ook een nummer van het nieuwste album van ‘Lachlan Bryan and the Wildes’. Een prachtig gevoelig nummer, verder cachet gegeven omdat het een duet was tussen Imogen Clark een fantastische zangeres en de rauwere countrystem van Lachlan Alexander Bryan. Opmerkelijk echter hoe minimaal er nummers van het laatste album op de setlist stonden. Prachtige nummers als het solo gespeelde ‘The Road’ en het voortreffelijke ‘Dugdemona’ zijn ouder werk. Tussen de liedjes door hele fijne verhalen die een uitstekende kadering en dieper begrip voor de nummers verzorgden. Na een concert in New York kwamen Bryan en Ryan aan de praat met twee fans. Van de twee dames was één een voodoo priesteres. Zij beweerde dat het aanstaande bezoek aan New Orleans niet goed kon aflopen. Met de nodige angst werd toch de reis gemaakt, maar niks gebeurde. De dame in kwestie bleek slechts een barvrouw die beide muzikanten voor de gek had. Een uitstapje naar de rock and roll werd gemaakt in ‘The King and I’ geschreven voor een Australische Elvis film. Een lekkere stevige afsluiter en dan als toegift met ‘Careless Hearts’ toch nog weer een nummer van het nieuwste album ‘Some Girls (quite) Like Country Music’. Het is duidelijk, voor uitstekende country en country rock kun je ook in Australië terecht. Lachlan Bryan and the Wildes zijn een band die op geen enkel rootsfestival zouden misstaan en ze zijn bereid er voor te reizen!
Heerlijk countryrocken met Lachlan Bryan and the Wildes
