WESTEREMDEN – Na het verdwijnen van de vorige locatie hebben de Roodehaan concerten in Westeremden een nieuwe plek gevonden. Uitbaters Teus en Karin hebben hier op een mooie locatie in dit kleine dorpje dicht bij de Waddenkust een gelegenheid overgenomen, heringericht en bij binnenkomst stond er een keurig bordje, muziekcafé rechts, eetcafé links. Het eerste optreden was er één van het intiemere soort. Lindsay Clark is een Amerikaanse folk zangeres met een aantal albums uit die hele mooie zachte kabbelende kleine liedjes brengt van grote schoonheid. Voor de pauze bleek echter dat het verschil tussen een lege zaal bij de soundcheck en een nagenoeg uitverkocht huis een groot was. Het maakte het geluid vlak en de zangeres moest werken om haar stem diepgang mee te geven en was in voortdurende competitie met haar eigen gitaar. Dat was erg jammer, want de liedjes waren zeer fraai. Clark toert door Europa voor het eerst en de aanleiding is de promotie van haar nieuwste album ‘Crystaline’, hoewel ze ook al aankondigde in 2020 weer werk te gaan opnemen, wat dan vast op een volgende plaat te horen zal zijn en ook op deze avond in café Roodehaan. Het concert begon met ‘Grow’ en ‘Fields of Green’ beide van haar laatste album. Wat opviel was haar mooie, vaak tokkelende stijl van gitaarspelen en de sterke teksten. In haar stem had ze wat moeite om de emotie te vinden of in dit geval om die goed over te brengen. Een belangrijke inspiratiebron vindt de zangeres in haar directe omgeving, daar was Fields of Green’, maar ook ‘All Ye Faithful’ een bewijs van, want die gingen over de plek waar ze opgroeide in Californië. Daarna volgde de iets minder uit de verf komende Jackson Brown cover ‘These Days’ en geschreven door Robbie Basho en prachtig ‘Blue Crystal Fire’ dat juist wel in heldere tinten in de lak werd gezet. Aan de bar had tot nu toe haar reisgezel Har Anand Kaur gezetten, die zelf ook onder haar artiestennaam Foxtail Tales optreedt, en voor een tweetal nummers de tweede stem zong in onder meer het prachtige ‘Lovers’, een lied dat echt profiteerde van deze extra stem en ook nog meer dan haar andere nummers een verhaallijn kende en wat vlotter met dwingender gitaarspel ‘Little Dove’ Hiermee was de bijdrage aan de avond van Kaur voorbij en dat was jammer, want de liedjes waarop ze meezong staken er echt bovenuit. In de pauze werd de zangeres vanuit het publiek erop gewezen dat de technische afstemming niet optimaal was. Dit leverde een veel sterkere tweede helft op, hoewel Clark na drie nummers toch weer het volume op haar gitaar omhoog draaide en daarmee een deel van de winst teniet deed. ‘If Colors’ klonk direct een stuk brutaler in vergelijking met het bedeesde voor de pauze en ook het rustige ‘Waves’ was erg mooi en het net wat meer uptempo ‘I Lay’ als voorlopige hoogtepunt en even later telde die kwalificatie ook voor het gevoelige ‘Wildflowers’. Ondanks de draai aan de knop bleef het helderder en onderscheidender dan voor de pauze met deze ingetogen, intieme liedjes van Lindsay Clark. Het was overigens niet het enige ongemak dat het duo was overkomen. Direct bij aanvang van de reis in Italië was de auto leeg gestolen met alle merch en kleding en was het puur geluk dat de dames op dat moment de gitaren bij zich hadden. Een gulle inzamelingsactie in Westeremden leverde in ieder geval een gedeeltelijke compensatie op. Na het lekkere ‘Bound for Glory’ een wat vlotter nummer volgde nog een hoogtepunt met een uitvoering van de klassieke folksong ‘Reason to Believe’, wat één van de hoogtepunten is uit het oeuvre van de te vroeg gestorven Tim Hardin en kreeg nu een cover die bijna die van Hardin evenaarde. Na de mooie toegift ‘Tishes’ was de nieuwe locatie van Roodehaan definitief geopend als podium voor muziek.
Heel intieme folk met Lyndsay Clark in herrezen Roodehaan
