Hannah Scott bouwt al jaren gestaag aan de weg. Al die tijd brengt ze prachtige, haast tijdloze, albums en EP’s uit. Niet gericht op een groot en gemakkelijk publiek, maar rustige melancholische contemporaine folk en pop. Muziek voor de aandachtige luisteraar. The ‘Ancient Lights’ vernoemd naar het oude Tudor huis waarin ze opgroeide dat deze dagen uitkomt is de laatste in die reeks, maar ook pareltjes als ‘Till Angels Fall’ uit 2008, de EP ‘Still Static’ uit 2012 of ‘Drawn to Darkness’ uit 2021 zijn zeker albums om nog eens te gaan beluisteren voor de mensen die nu pas instappen in het werk van deze artieste uit Surrey. Dat is dan weliswaar nu haar uitvalsbasis, maar haar grote liefde is Italië waar ze ook lang heeft gewoond en waarvan de invloed steeds meer of minder voelbaar is in haar werk. Op haar nieuwe EP is dat vooral in de ongehaastheid. Het eerste wat eigenlijk bij beluistering opvalt is de kenmerkende prachtige zang. Een indrukwekkende stem, vol emotie. Op de EP grijpt ze terug naar het oude, wat belichaamt wordt door de titel en de verwijzing naar het aloude huis gebouwd zo rond het einde van de Middeleeuwen en wat we terug kunnen in vinden de hoes, waarop de ramen die dat aloude licht binnen lieten, in vormgeving van haar moeder terug komen. Op het werk zelf vijf liedjes die, aldus de artieste, een tweede kans verdienen en al langer op de plank lagen en nu in een nieuwe uitvoering worden uitgebracht. Liedjes die geëvolueerd zijn door twee familie tragedies en onder de druk van pandemie en lockdown, maar niet staan voor weemoedig achteruit kijken. In tegendeel, hoewel droefheid er in doorklinkt, is het op veel terreinen een stap vooruit. Zo is de zangeres op tal van vlakken veel dichter bij het technische proces van het opnemen en inspelen betrokken dan voorheen. De liedjes op deze EP zijn stuk voor stuk prachtig. In de opbouw had iets meer variatie in tempo de songs nog meer een eigen smoel gegeven, maar de schoonheid vergoed dat ruimschoots. ‘Ancient Lights’ vangt aan met het droevige ‘Ghost Town’. Rustig en nadrukkelijk laat Hannah Scott het nummer zich ontwikkelingen en laat ook steeds meer haar zang groeien. Iets minder weemoedig is ‘Identity’, dat in tempo ongeveer gelijk ligt, maar een wat positievere vibe heeft, met prachtig strijkwerk op cello van Stefano Della Casa die vaker op deze EP met zijn cello echt wat toevoegt. Het rustige emotionele pianonummer ‘Into Your Grief’ is fantastisch met een mooie progressie en wederom fantastische zang, hoewel ‘Skimming Stones’ daar niet veel voor onderdoet. De EP besluit met ‘Goodnight Elisabeth’ ook nu erg mooi. Hannah Scott geeft hiermee de Nederlandse Folk scene ook een mooie aanleiding om haar eens uit te nodigen en als deze EP maatgeven is, dan wordt dat prachtig optreden. Met deze EP overtuigt Hannah Scott bijzonder.
Hannah Scott – Ancient Lights
