GRONINGEN – Er zijn van die momenten gedurende vier dagen Eurosonic/Noorderslag dat je gewoon even een uurtje niks hebt staan. Dat zijn de momenten om De Drie Gezusters in te duiken voor de Penguin Radio Showcases en gewoon een podium op te zoeken, dat er interessant uit ziet. Een cello helpt dan absoluut om de aandacht te trekken. In de Tikibar stond zo’n instrument. Achter de cello Katerina Papakostoski en daarnaast op keys Lieke de Bondt en de uitstekende percussionist Bintang Manira Manik als begeleiding van zangeres Han’au. Een piepjonge band, met nog weinig historie. Individueel hebben een aantal leden wel meer bekendheid. Lieke de Bondt schitterde onder andere in Doublle, waarmee ze hoog scoorde in de Kunstbende Zuid-Holland, terwijl Manira Mani faam geniet als drummer van Bandung world jazz. Han’au staat voor de gedeelde achtergrond van de zangeres die deels haar Koreaanse roots heeft omarmt, maar ook zeker haar Nederlandse wortels koestert. Dat komt in de liedjes terug waar absoluut invloeden inzetten van Korea en in bredere zin van Azië. Han’au staat bekend om de voorliefde voor intieme akoestische settings. Ze speelt singer songwriter of Indie pop nummers. Daar paste de opening mooi in. Een fraai rustig nummer was ‘Yours to Stay’ met delicaat cello spel, mooie toetsen, verrassende percussie,m ,maar vooral erg mooie zang. Dit is een zangeres met erg veel potentie die nog moet werken om de echte diepte in haar stem nog verder te laten spreken, maar ook nu al meer dan kon bekoren. Ook in haar songwriting kan het nog wat urgenter en dwingender, zonder dat ze haar uitgangspunten verloochend, maar voor dit prille gezelschap was het eigenlijk al heel erg goed. In “Life Line’, kwam daar al beetje om de hoek van kijken. Vooral in de zang was dit al wat brutaler en etaleerde ze haar sterke punten. “I Would’ve Told You’ volgde en ook dit was een prima nummer met hoofdrollen voor de band, waar Bintang Manira Manik op de fluit een bijdrage had, het spel van celliste Katerina Papakostoski erg fraai was en Lieke de Bont met haar keys zeer sound bepalend. Dit werd gedurende het rest van het concert voortgezet. Duidelijk steeds meer op haar plaats op het Radio Pinguin Podium in de tropische Tiki Bar begon Han ‘au regelmatig te imponeren met haar zang in de laatste twee nummers. ‘Palm of our hands’ was erg mooi, ook omdat het wat meer uptempo was. Het mooiste nummer had ze echter tot het laatste bewaard met ‘I’ve Been Dreaming’ dat veel diepgang bevatte en veel kracht. Een prachtige en sterke afsluiting. Een gezelschap met veel mogelijkheden, ook door de ongewone combinatie van instrumenten en de hele mooie stem van Han’au. Echt zo’n band om nu op een papiertje te schrijven en dan over een jaar te kijken hoeveel stappen ze al hebben gemaakt.
Han’au verrast positief
