Of je nu van de muziek van Claire Nakazawa, Mie Nakazawa en Beatrice Lewis houdt of niet, hun liveshow is een enorm spektakel die je alleen daarom wel mag gaan bekijken als ze in de buurt zijn met hun Haiku Hands. Sexy chaos omschrijven ze het zelf en een herhaling in slow motion met experts die alle dance moves en props, zoals maskers verklaren is geen overbodige luxe. Het is een uitbundigheid in een enorm tempo, zoals bijvoorbeeld het publiek van Welcome to the Village in Leeuwarden mocht meemaken vorig jaar. De band uit Australië maakt er een enorm dansfeestje van. Is het een act of een band vroegen we ons toen af. Het is dus altijd maar de vraag hoe de muziek van Haiku Hands zonder de act op een album klinkt. Of het dan dezelfde impact heeft als op het podium, maar dan zonder maskers en andere toebehoren. Dat antwoord kan met een luide bevestiging worden beantwoord. De dance-pop blijft overeind en overtuigt ook absoluut over het algemeen met zijn compromisloosheid, uitgesprokenheid en muzikale kwaliteit. Een strak dance percussie tempo is het eerste wat je hoort als intro van ‘Not About You’. In hoog tempo gaat het nummer van start met een sterke tekst en fijne progressie in het nummer. Hoewel Haiku Hands is opgericht in 2017 begon de arbeid voor dit album al veel eerder. Langzaam is geschaafd aan diverse liedjes. ‘Not About You’ verscheen bijvoorbeeld al in 2017 en het eveneens uitgesproken en prachtige catchy ‘Manbitch’ werd ook uitgebracht in het begin van 2020. Een lekker in het gehoor liggende song waarin geen blad voor de mond worden genomen. De tegenstelling tussen de kalme mannenstem en de enthousiaste dames zang geeft dit nummer extra cachet. Het zijn twee uitbundige nummers om lekker uit je dak te gaan en heerlijk mee te zingen. Iets meer bedaard en ingetogen is ‘Sunride’, wat dan een heel andere kant laat zien. Een erg mooi nummer, wat ook juist de voorgaande twee nummers versterkt door het contrast. Dan gaat met ‘Jupiter’ het dans karakter weer een standje omhoog. Wat opvalt zijn de sterke harmonieën van de drie. Overtuigende stemmen die soms erg mooi en gevoelig zijn, soms je brutaal om de oren slaan, kwaad naar je schreeuwen of je verleidelijk in je oor fluisteren. De zang wordt ondersteund door elektro beats en sounds. Nog een schuifje omhoog gaat dan de samenwerking met Sofi Tucker ‘Fashion Model Art’, wat één van de hoogtepunten van dit album is. Ook in ‘Onset’ wat volgt is er een samenwerking, nu met Mad Zach in een enorm hoog tempo. Bozerig is dan het sterke ‘Eat this base’. Het zijn niet alleen nummers voor een danspubliek, maar ze stellen ook maatschappelijke vragen. In de eerste plaats zijn het sterke vrouwen en dat laten ze ook terug komen in de nummers. Zaken als consumptie of het verlies van privacy worden ook aan de orde gesteld. Het is een album dat uitstekend in elkaar zit en daarmee de vijf jaar die er aan gewerkt is beloond. Prachtig is ‘Car Crash’ over vriendschap, net weer even een wat rustiger nummer en een mooie gevoelige tegenstelling tot het er na komende ‘Super Villain’. Het zweet staat je vast op het voorhoofd na al deze dansnummers. Rustig met ‘Morning Becomes’ brengt Haiku Hands je terug naar de werkelijkheid. Een prachtig album van dit Australische drietal waar je blij van wordt.
Haiku Hands – Haiku Hands
