GRONINGEN – Weinig bezoekers komen speciaal voor het voorprogramma. Helemaal als dat Gunmoll is, waar eigenlijk nog heel weinig Veraanen van gehoord hebben. Niet zo’n wonder want de formatie ontstaan uit de samenwerking tussen zangeres en gitarist Jolien Grunberg, in Gunmoll omgevingen ook vaak aangeduid als Jolene Grunberg, en gitarist Bram Bol is knisper vers. De band, in Vera in Groningen het voorprogramma van de Britse sensatie Deadletter, bestaat echter uit leden die de nodige ervaring. Grunberg deed voor het eerst van zich horen tijden haar studie aan het conservatorium van Amsterdam met het rocktrio Furistic en ook Miss Pussy profiteerde van haar enorm fijne rockstem. Ze werkte samen met Gary Lucas en het Metropool Orkest in een eerbetoon aan Jeff Buckley, in wiens band Lucas speelde en naast rock bracht ze als Jolene ook een EP uit waarbij ze zich meer van haar elektro-pop en R & B kant liet zien. De connectie tussen Bram Bol en Jolene Grunberg gaat terug naar Miss Pussy, waarin beide speelden. Bol is vooral bekend als producer en engineer en werkte onder andere met Snoop Dog, maar produceerde ook bands als Bombay, Laura Palmer, Blupaint en Eskina in tal van genres. Als muzikant staat hij bekend als singer-songwriter David Benjamin en had hij succes met de formatie Shifting Daylight. Dat Gunmoll er een fijne show van maakte mag ondanks de knisperversheid geen verwondering heten, want de band herbergt genoeg podium kilometers. Bij Gunmoll, zo bleek al snel op het Vera podium, gaat het om het vertellen van verhalen, vaak geïnspireerd door de deels Roemeense achtergrond van de zangeres. Verhalen over liefde, over samenzwering, verhalen waarin de spanningsboog zorgvuldig wordt opgebouwd en die met rockende robuustheid worden gebracht. Na een intro vertrok de band met ‘Tata’ als eerste song. Onmiddellijk een nummer dat de aantekening hoogtepunt mee kreeg. Een fiks tempo met drums die het tempo ongenadig verder opdreven. Zang die gelijk goed zat en een fraai nummer was dit een binnenkomer van formaat. De band stond als een huis en bracht voor ‘Chasing’ het tempo aanvankelijk wat terug, maar met de nodige felheid kwam de vaart er toch weer in. In ‘Give my love’ werd dan wel een rustpunt gevonden. Jolene Grunberg pakte haar tamboerijn en mooie nummer kende toch een fijne gedrevenheid. Grunberg liet in dit nummer haar zang fijn de hoogte in gaan en toonde zo op dit terrein haar mogelijkheden. Wat rustiger volgde ‘Wannabe’ en erg mooi was het duistere ‘Love’ dat weer wat feller was. Als voorprogramma heb je natuurlijk maar een beperkte tijd, maar jammer was dat nagenoeg alle introducties er bij inschoten. Daarmee verloor het toch wat de kracht van het vertellen van de verhalen. De liedjes konden prima op eigen benen staan, maar nu en dan een kleine uitweiding over de inspiratie had voor nog meer verdieping gezorgd. Het bleef echter gewoon muzikaal erg lekker en super veel belovend. Met veel energie kwam ‘FYTMD’ voor het voetlicht. Het prachtige ‘Joan’ was dan de afsluiting. Een stevige zong met een mooie nadrukkelijkheid en het publiek werd er bij betrokken. Een hele fijne kennismaking met Gunmoll, die pril als ze zijn, zich Vera waardig toonden en een beetje de show stalen met hun energie, prima songs en muzikaal vakmanschap. Vast niet de laatste keer dat deze band in Vera staat, helemaal omdat Grunberg na de show met haar bandleden lekker stond mee te swingen met het hoofdprogramma. Het past prima.
Gunmoll steelt de show in Vera
