Loading...
Recensies 2018

Grumpy Old Man van Matthew and The Atlas vermaken met bloedmooie liedjes

LEEUWARDEN – Grumpy Old Man, zo betitelden het drietal van Matthew and The Atlas zich op het podium van Neushoorn tijdens Explore The North in Leeuwarden zich. De Britse band rondom zanger Matthew Hegarty met bassist en pianist Thomas Oliver Heap en gitarist Alex Roberts in de kleine bezetting, want harpiste Emma Gatrill en drummer James Drohan waren niet meegekomen, toonde zich als een uitmuntende vertolker van prachtige droefgevoelige liedjes. De aanleiding tot de opmerking dat het Grumpy Old Man waren was omdat de heren weinig te vertellen hadden over hun liedjes, maar nog wel een dagje in Leeuwarden bleven hangen, dus wie zin had om met deze weinig praatzieke heren een uurtje door te brengen… Matthew and The Atlas liet de muziek maar voor hen spreken. Het gezelschap begon bedeesd met het rustige, maar onmiddellijk intense ‘Temple’ en werd daarna iets brutaler en vlotter met ‘Midnight Street’. Na een korte begroeting, waarin Heap tijd had om achter de vleugel te kruipen was het schitterende melancholische ‘Call’ dat volgde om daarna weer iets vlotter te vervolgen met het eveneens erg mooie ‘Palace’. Het was duidelijk dat de melancholie de boventoon voerde dit optreden. Prachtige liedjes, gezongen met de erg mooie rauwe edoch soulvolle stem van Hegarty of heerlijk driestemmig als de drie heren tegelijk de microfoon met de lippen beroerden. Fantastische zangers op het podium die heerlijke folk liedjes zongen, maar wel allemaal erg zwaar. Af en toe mag daar wel even een lichtpuntje in, helemaal omdat ze elkaar ook vlot opvolgen, want na ‘Palace’ had Heap amper tijd om zijn bas weer te pakken voor ‘Pale Sun Rose’ werd ingezet. Nu en dan mag het wat meer gekaderd worden, want daarvan krijgen de prachtige liedjes ook individueel meer smoel. Dat laat absoluut onverlet dat de melancholie van deze band, zoals bijvoorbeeld in ‘Elijah’ of het unplugged gespeelde ‘Within The Rose’ prachtig is. Hoogtepunt was wel het heerlijke vertellende ‘Out of the Darkness’, waarbij toch een glimps van positiviteit doorsijpelde en ook werd onderstreept dat hier drie uitstekende muzikanten op het podium stonden. Met ‘To The North’ kwam dan toch de bevestiging dat de band niet alleen in langzame liedjes kan schitteren. Dit was even wat robuuster en zette de stemming voor het melancholische einde van het optreden met ‘Come Out Of The Woods’ en het prachtige ‘I will Remain’. Grumpy Old Men om vaker naar te luisteren, maar af en toe even wat vertellen, dat kan geen kwaad.