SCHEEMDA – Terecht riep Joya Mooi aan de vooravond van de verkiezingen op om je stem niet verloren te laten gaan. De Nederlands/ Zuid-Afrikaanse soulvolle artieste is duidelijk sociaal betrokken. Dat is ook terug te horen op haar vorig jaar en dit jaar verschenen album ‘What’s Around The Corner’. Het is een album vol reflectie waar ze onderwerpen als spiritualiteit, persoonlijke groei, sociaal bewustzijn en interpersoonlijke verbinding agendeert in een poging licht te brengen, waar vaak duisternis dreigt te overheersen. Het album komt in twee delen uit. Joya Mooi had nog net de gelegenheid om nogmaals Grasnapolsky aan te doen, voor ze Europa ging bestormen met Benny Sings. Dat was niet voor het eerst dat deze alumnus op Grasnapolsky stond. Enkele jaren geleden stond ze ook al tussen de Bolkokers voor een fijne show vol pop, soul en R&B gelardeerd met jazz, trap en hip-hop. Het is heerlijk rustig meedeinen of dansen op haar mooie stem en organische klanken, waarin ze nu en dan leunt op haar Zuid-Afrikaanse wortels. Op het Grasnapolsky podium ging ze van start met ‘So Stunning’, een nummer met een lekkere relaxte vibe om de stemming te zetten in De Toekomst in Scheemda, wederom locatie voor dit fijne vernieuwende festival. Dat trok ze door in het loom swingende swingende ‘Tears’, dat nog net een wat pittiger randje zou mogen hebben om het net nog even goed in de ziel vast te zetten. Voor ‘Sunwaves’ stipte ze even haar familie historie aan met de connectie met Zuid Afrika om een statement te maken tegen ongelijkheid. Ze sprak rustig en kalm haar nummers aan elkaar en deed dat uitstekend. Veel songs kregen een korte toelichting, wat de betrokkenheid bij de nummers stimuleerde, het contact met het publiek bewerkstelligde, maar de vaart niet uit het optreden haalde. Een kalmte die ook bijvoorbeeld terug kwam in ‘Bitter Parts’, dat ingetogen was, maar waarin haar stem vol tot ontplooiing in al zijn schoonheid kwam. De zang is echt een kracht bij Joya Mooi. De Amsterdamse laat haar vokale kwaliteit rustig opbloeien en weet de emotie ogenschijnlijk moeiteloos in haar stem te leggen. Hierna volgden een aantal prachtige nummers elkaar snel op. ‘Most Frail’ was erg mooi en overtuigde in zijn rust, maar werd nog overtroffen door het heel persoonlijke ‘Left Outside’ waarin het verlies van de broer van Mooi aan de orde kwam Deze ingetogen ode om de nalatenschap van haar broer voort te zetten kwam merkbaar behoorlijk binnen bij het publiek. De zaal as even één om de zangeres te steunen in dit verlies, maar ok in de herinnering aan het mooie en het besef dat rouw ook betekend dat je dankbaar moet zijn om wat er geweest is. Steun kreeg de zangeres ook van een een hele fijne band die haar goed wist te begeleiden en af en toe mooie accenten zette, zoals in ‘Roselle’, waar de gitaar even de hoofdrol op eist. Rustig en klein werd daarna afgesloten en het publiek weer naar een volgende act heen gezonden. Joya Mooi overtuigde met haar hele fijne en soms mooi delicate nummers als rustpunt qua tempo in het hectische festival gebeuren. Een optreden als een genezende balsem op de ziel, maar waarin ze de emotie niet schuwde. Joya Mooi heeft duidelijk stappen gemaakt in de jaren tussen beide Grasnapolsky optredens, Heel benieuwd of ze nu er in slaagt om de reis van het kleinste podium, via het midden podium over een jaar twee of drie voort te zetten op het hoofdpodium van Grasnapolsky. Het zou een mooie ronde cirkel zijn.
Grasnapolsky alumnus Joya Mooi doet stemmen
