Het was al even geleden dat Grace Pettis onder eigen naam werk had uitgebracht. Met haar band Nobody’s Girl, waarin ze samenwerkt met Rebecca Loebe en Betty Soo had ze al wel een album uitgebracht en Pettis heeft ook een platendeal op zak om in de toekomst onder eigen naam weer een plaat te doen verschijnen. De ruimte er tussen liet riep echter om enige vulling. Dat bood de mogelijkheid voor verschillende zaken. In de eerste plaats had Pettis het vermoeden dat in haar gitarist Calloway Ritch een songwriter verborgen zat die tot dat moment niet of nauwelijks aan de oppervlakte was gekomen. Verder wilde ze een ode brengen aan thuisstad Austin, een liberaal middelpunt in de conservatieve staat Texas in de Verenigde Staten. Die beide stieren werden bij de horens gevat en dat resulteerde in de fraaie EP ‘Blue Star in a Red Sky’ en het gelijk van Pettis. Calloway Ritch kan liedjes schrijven. Het is een mooi bewogen en zeer authentieke EP geworden met vier eigen nummers en een cover. Het album begint met ‘City of the Violet Crown’ een lekker krachtig nummer, waarin zowel de gitaar van Calloway Ritch als de zang van Grace Pettis onmiddellijk de aandacht vragen en samen van de som 1 + 1 de uitkomst 3 maken. Voortreffelijk nummer met een prima rauwheid en aansprekende emoties, die zowel door de stem als de gitaar worden vertolkt. Mooie tekst ook over de stad. Het album is opgenomen in de Cedar Creek Studios bij Jesse LaFave en die heeft het knisper helder weten te registreren, wat ook wel eens mag worden gezegd. Wat rustiger, maar niet minder mooi is ‘The One Who Walked Away’. Een nummer dat ook weer lekker vol met emoties is gestapeld. Was het eerste nummer nog meer een jubel, in dit nummer is het de tragiek die de boventoon voert. Je voelt welhaast fysiek de pijn die Pettis in het nummer legt. Mooiste nummer is ‘Beautiful World Outside’, een heerlijke verhalende Americana deun, waarin melancholie en positiviteit om voorrang vechten, onderstreept door accenten op de gitaar. Erg mooi, wederom ook een ode aan de zangeres Grace Pettis. Goed is ‘Broken Home’ ook een verhalende song, met oprechte zang. Prachtig is de interpretatie van ‘Dirty Laundry’ waarmee deze EP afsluit geschreven door Don Henley en Danny Kortchmar. Met alleen een gitaar als begeleiding leent dit project zich uitstekend voor een EP. Als het een album zou zijn, dan zou je nog net wat missen, maar zo is het prima. Een tussendoortje dat hopelijk ook nog wel een vervolg gaat krijgen. Grace Pettis en Calloway Ritch vullen elkaar muzikaal prima aan en dat mag best op een grotere schaal nogmaals worden vormgegeven.
Grace Pettis & Calloway Ritch – Blue Star in a Red Sky
