Loading...
Recensies 2015

Giulia Millanta veni vidi vici in Roodehaan

ROODEHAAN – Giulia Millanta kwam zag en overwon in Romeinse traditie in Roodehaan in de gelijknamige eetgelegenheid. Een meer dan volgepakte gelagkamer lag binnen de kortste tijd aan de voeten van de Italiaanse die tegenwoordig residentie houdt in Austin Texas in de Verenigde Staten. Dat was niet zo verwonderlijk. Giulia Millanta is een prachtige en volwassen artieste met een gevarieerd repertoire en de ondersteuning van Paolo Clementi op viola. En die ondersteuning mag niet worden onderschat, want Clementi is niet alleen een meester op zijn instrument, maar heeft ook een grote podiumpersoonlijkheid met een aanstekelijke lach en een plezier dat je goed doet voelen. Zelf bewees Millanta ook een uitstekend gitariste te zijn en een zangeres met lef. Dat toonde ze al in het openingsnummer ‘Ma Voix’ waarin verschillende talen aan bod kwamen. Liedjes met zeggingskracht kwamen langs. Wat opviel was dat de liedjes die in een andere taal gezongen werden een heel andere dynamiek hebben dan het Engelse repertoire. De in het Italiaans gezongen ballade over de prostituee Lulu die uit het vak stapt en ‘Il Grande Frantello’, haar kijk op de Italiaanse politiek, of in het Spaans ‘Paloma’ dat in de tweede set langs kwam. Daarnaast veel liedjes van haar album ‘The Funambalist’, maar ook andere nummers als sterke ‘Pieces’ en het vrolijke meezingnummer ‘Shaky Legs’. Dit werd aangevuld door een aantal fijne covers de Sonny Bono klassieker ‘Bang Bang’ op verzoek een stukje Townes van Sant een nummer van Tom Waits. Het prachtige ‘Piece of my heart’van Janis Joplin en de Hüsker Dü klassieker ‘She Floated away’ die ze ook op haar album heeft staan en die de afsluiting vormde van het concert.
Jammer was dat Millanta en Clementi zaten. Beide zitten vol energie en werden beperkt door de stoelen. De zang van Millanta is prachtig. Mooi en karateristiek. Een mooie afwisselende setlist lag voor met veel variatie. Millanta was charmant op het podium, maar mocht zo nu en dan iets meer vertellen. De Italiaanse liedjes kregen wel een degelijke achtergrond, maar af en toe misstond dat ook niet bij sommige Engelse liedjes of bij de keuze voor de covers. Met ‘Silvery Gown’ werd uiteindelijk een heel mooie avond afgesloten.