Het verhaal van het ontstaan van de formatie Girlhood is te mooi om niet te vertellen. Het was in Londen op het een prachtige zomerse avond in 2017. Tessa Cavanna ging uit wandelen langs het Regent’s Canal in het oosten van de stad. In het kanaal lag de woonboot annex studio van Cristian Pinchbeck. Diens scherpe gehoor pikte de potentie op van de stem van Cavanna toen ze langsliep. Hij sprong van boord, sprak haar aan en overtuigde haar om daar en toen in zijn studio een opname te maken. De rest is geschiedenis zeggen ze dan, maar gelukkig is het niet bij die ene opname gebleven, want aan het einde van de nacht was de EP klaar van twee mensen die 12 uur eerder nog niet van elkaars bestaan wisten. Hierna ging met horten en stoten. Tessa Cavanna bracht ook onder de naam Tiece eigen werk uit met een EP en ook in die hoedanigheid heeft ze een debuutalbum dat aanstonds gaat uitkomen, terwijl Pinchbeck een poos terug naar zijn geboortestad Bristol ging. Gelukkig bleef de chemie tussen beide sterk. Eind 2019 ging het duo weer aan de slag en nu is er dus deze plaat. Het debuutalbum van Girlhood is een eerbetoon aan de scherpe oren van Christian Pinchbeck en het gelijk dat hij had om Cavanna aan te spreken. Om elk moment overtuigt namelijk de zang op het album, dat uitstekend is ontvangen. Het Britse Girlhood maakt op de jaren 90 geïnspireerde R & B en soul. Inspiratie werd geput uit het werk van The Fugees, The Avalances en de andere neo-soul van die jaren. Een andere inspiratiebron is de positie van de vrouw op de wereld en het duo breekt een lans ervoor dat vrouwelijke oplossingen van problemen vaak beter zijn. Dat begint natuurlijk al op het eerste nummer ‘Queendom’. Een heerlijk rustig soulvol nummer, waarop het goed dansen is. Inderdaad, prachtige zang, op dat terrein overtuigt het album elke seconde, maar ook een mooie bescheiden begeleiding. In ‘Say It’ is het een rustig piano intro, voor een vlotter ritme eroverheen komt en dan de zang sterk invalt. Prachtig is ‘Fever Sweat’. Een rustig nummer met mooie ontwikkeling en fraaie zanglijnen. In ‘Keep On’ is de invloed van de Fugees duidelijk hoorbaar en hoewel een mooi compliment voor de voorgangers had in de koortjes daar best wat meer afstand van worden genomen. Wel een gewoon lekker en prettig nummer. Het is gewoon een erg dik voor elkaar album. Prettige liedjes die goed in elkaar steken, vaak ook wat te vertellen hebben en een mooie variatie. Zet bijvoorbeeld het vlotte en robuustere ‘Sister’ maar af tegen het tragere en prachtig gezongen ‘Milk & Honey’ of het sterke ‘Bad Decisions’. Deze kadering bevorderd de individualiteit van de nummers, terwijl toch nergens het geheel uit het oog wordt verloren. Nu en dan leunt het wat nog teveel op de inspiratiebronnen, maar dat is ook zeker geen straf. Tot de hoogtepunten van het album hoort ‘It Might Take a Woman’, wat een prachtig vlot nummer is met urgentie en impact net als het afsluitende door de gospel beïnvloede ‘The Love I Need’, maar het mooiste is ‘Fall Away’, ook weer met rust en de kans om te groeien in de kleine piano begeleiding. Een heerlijk album om nog dit jaar te gaan ontdekken en wat mag je blij zijn met die scherpe oren op die mooie avond.
Girlhood – Girlhood
