SCHEEMDA – Hubert Tuyishime werd een kwart eeuw geleden geboren in Rwanda, maar via het Vlaamse cultuurcentrum De Brakke Grond kwam hij terecht op het festival Grasnapolsky in Scheemda, waar hem een gigantische ovatie ten deel viel na zijn optreden. De Belgische singer-songwriter had dat ook meer dan verdiend na een impressionant optreden in De Toekomst, waar het festival al enige jaren een fraai onderkomen heeft gevonden in de voormalige stro-karton fabriek. Onder zijn artiesten naam Porcelain ID, bracht hij vorig jaar de EP ‘Reprise’ uit. Het is de opvolger van de EP ‘Montana’ die in 2021 verscheen en ‘Reprise’ bevat een aantal nieuwe bewerkingen van nummers, geïnspireerd door de veranderende wereld gedurende de pandemie, die ook op zijn eerste EP stonden, aangevuld met nieuw materiaal. Porcelain ID is een betrekkelijk nieuwe stem aan het firmament, maar een stem die zich krachtig laat aanhoren en al indruk maakte op collega artiesten, Meskeren Mees vroeg hem direct mee als support-act en dat deed hij ook al voor Sylvie Kreutz en anderen, en gezien de reactie in Scheemda, zal dat niet lang duren voor ook het grotere publiek hem zal hebben omarmt. Aanvankelijk gezeten, kroop de zanger in zijn liedjes, zodra hij ze inzette. Alle focus was dan gericht op het nummer. Bij zijn opkomst in Scheemda oogde hij nog gespannen, maar dat vloeide weg, zodra hij speelde. Die gerichtheid maakte al zijn songs bijzonder intens. Aanvankelijk in het Engels was ook de zang prachtig. Een krachtig stemgeluid, vol emotie en zeggingskracht en in dit openingsnummer met een mooie donkerte. In het tweede liedje ging hij terug naar het café van uitbaatster Angela, waar je altijd dezelfde mensen trof. Een sterke melancholische persoonlijke observatie. Het zijn vaak de intieme ervaringen van Hubert Tuyishime die aan de basis staan van de nummers, maar waaraan hij een grotere waarheid mee geeft. Het zijn liedjes over liefde, racisme, de ervaringen van een jonge gay man, worstelen met je identiteit en in onzachte aanraking komen met de politie. Imposant was ‘Muschel’, met een aansprekende diepte. Wat opviel was dat in zijn Engelstalig repertoire hij vooral een liedje inhoudelijk duidde, maar dat in zijn Nederlandstalige werk de titel van een liedje meer gewicht kreeg, naast de inhoud. Geduldig en rustig kondigde hij de liedjes aan, waarbij in de eerste helft van het optreden het vooral Engelstalig was, om halverwege de nadruk meer te leggen op het Nederlandstalige werk. ‘Windmolen’ was hier het eerste nummer van en erg mooi. In het nieuwe nummer ‘Popkwis Kampioen’ werd zijn stem grootser en grootser, bij de krachtige aanslagen op zijn gitaar. De singer-songwriter heeft een jaloersmakende poëtische beheersing van beide talen, maar vooral in het Nederlands komt dat nog meer tot uiting. Hij zijn teksten die weten te raken, maar ook als een gedicht meanderen. Het is bijzonder persoonlijk, maar verheft zich daar boven mede door de onderwerpkeuze en het taal gebruik. Even terug naar het Engels in een liedje over verliefd zijn, waar de twijfels en vraagtekens weemoedig klinken in dit verhalende lo-fi akoestische lied. Inmiddels staat Porcelain ID, heeft volop interactie met het publiek en deels samen schreeuwen ze ‘Vlaanderen’, zijn opus magnus van zijn nog jonge loopbaan tot nu toe. Een nummer geschreven na de geboorte van zijn zoon en de angst dat hij zich niet thuis zou voelen in de omgeving waar hij geboren werd, een ervaring die Porcelain ID een queer persoon met een Afrikaanse achtergrond, zelf heeft meegemaakt. Een fantastisch lied als afsluiting. Porcelain ID was een verrijking van Grasnapolsky. Een artiest met een enorme zeggingskracht die zijn boodschap zo prima wist te brengen en een heel fijne keus van De Brakke Grond en dit fijne festival om te boeken.
Gigantische ovatie voor Porcelain ID op Grasnapolsky
