LEEUWARDEN – Het belangrijkste instrument uit het arsenaal van een muzikant of songwriter is oprechtheid. Je kunt een groot publiek bereiken met plat vermaak, maar wat echt beklijft is een verhaal van iemand die je weet mee te nemen in dat gebeuren en je in staat stelt om niet alleen mee te voelen, maar daar ook ruimte geeft voor je eigen gedachten, waardoor het een gedeelde ervaring wordt. Dat kan gaan om de liefde, verdriet, maatschappelijk onrecht of eigenlijk elk onderwerp, als het maar gemeend is en de luisteraar dat ook voelt. Het moet echt zijn en IKRAAAN is echt. Het verhaal van IKRAAAN is geen vrolijk verhaal, maar wel een hoopvol verhaal. De wereld waarin Ikraan Mohamed Haji een tijd ronddoolde was op zijn best grijs en op de slechtste dagen alleen een donkere put, waarin ze existeerde zonder hoop of verwachtingen. Ze zat diep in haar eigen geestelijke warboel, angsten en depressie, waarin elke deur op slot zat, op die ene na. Die vond ze, opende ze en ontsnapte van dode bloemen naar nieuwe kleuren, vergezichten en een wereld waarin ze weer hoop en verwachtingen kon koesteren. De Vlaamse uit Mechelen verzamelde deze ervaring in een album met de mooie titel ‘Geestelijke Gezondheidszorg’, vooraf gegaan door de EP ‘Happy Pil’. Van getormenteerde jongedame ontpopte ze zich als de artiest IKRAAAN die haar podium gebruikt om te vertellen over die periode, die het zo van haar af kan zetten en direct of indirect mensen helpen die zich herkennen in haar ervaringen en hiermee geconfronteerd ook aangezet worden om op zoek te gaan naar die ene deur en om die allerzwartste deur te vermijden. IKRAAAN presenteerde zich in Neushoorn bij Welcome to the Village in Leeuwarden met haar mooie Nederlandstalige R & B, of, zoals ze het zelf omschrijf, kleine Vlaamse liedjes. Aanvankelijk nog niet helemaal op haar gemak werd na de introductie ‘Overkant’ ingezet. Een mooi, haast wat spookachtig nummer, met een toenemende urgentie en ze vervolgde met het rustige ‘Zwarte Vijvers’, waarbij ze ook zichtbaar zich steeds meer op haar gemak voelde, mooi in de rug gesteund door een geweldige band met onder andere een uitblinkende celliste, een formatie die figuurlijk een steuntje in de rug gaf. Het eerste hoogtepunt met een artieste die zich nu duidelijk senang voelde was ‘Ik Val Diep’ prachtig ingetogen en gevoelig met vooral heel mooi pianospel in de begeleiding en een stem die je raakte in elke vezel. IKRAAAN ging ook steeds meer vertellen, bijvoorbeeld over ‘Dans’ over een psychose en wat dat met je doet en je het contact met de realiteit volledig weg is, met nu hele mooie accenten van de cello en dat drieluik werd afgesloten met ‘Dode Bloem’. Haar introducties voegden echt wat toe, Daarna werd het wat steviger met ‘Vrij’ en erg donker met ‘Moord op Haar’. Prettig, want voorkwam ze dat ze bleef hangen in kleine liedjes en dit mag best nog verder worden uitgebouwd. Even sleepte IKRAAAN je mee in haar diepste dagen in deze nummers. Dit prachtige optreden eindigde met ‘Therapie’. De band had de instrumenten gelaten en stond nu, letterlijk, pal achter IKRAAAN. Een indrukwekkend einde. IKRAAAN verdient alle lof en waardering. Het is voorwaar niet eenvoudig om elke keer weer op het toneel de zwaarste periode van je leven te herleven. Wie dat kan omzetten in dergelijke prachtige en oprechte liedjes en daarmee hoop weet te bieden, die mag een enorme pluim hebben. IKRAAAN was meer dan impressionant
Getormenteerde IKRAAAN biedt hoop
