SCHEEMDA – Een snel groeiende Nederlandse platenmaatschappij, bekend van intrigerende artiesten en aansprekende platen, stond onopvallend in het publiek van Grasnapolsky te kijken en luisteren naar Germaine Dunes. Slechts een linnen tas met de opdruk van de naam van deze platenmaatschappij onthulde dat de directie hier toch persoonlijk aanwezig was en met enige fantasie kon je vermoeden dat in die tas contracten klaarlagen voor acts die ze signaleerden. Die tijd is geweest dat acts zo eenvoudig werden gecontracteerd, maar beide stonden zichtbaar te genieten van deze artieste, hoewel een soundcheck toch ook wel hinderlijk het optreden verstoorde van de soms kwetsbare, maar mooie, liedjes van Germaine Dunes, die dan ook even overlegde of ze het optreden niet beter even stil kon leggen tot de geluidsoverlast voorbij was. Op dat moment was de andere Grasnapolsky artiest net klaar en keerde de rust terug en kon er weer ongestoord genoten worden van het optreden.
Germaine Dunes is het alter ego van Germaine van der Sanden. De tegenwoordig in California wonende Amsterdamse die een loopbaan had in het prachtige ambacht van de archeoloog en ook als ruimtevaartdeskundige aan de weg timmerde, beroepen die haar de hele wereld toonden. Muzikaal deed ze weinig, helemaal toen ze voor de liefde verhuisde naar Amerika. Haar partner was Buck Meek, voorman van Big Thief en één van de meest vooraanstaande en invloedrijke muzikanten van deze tijd, die vorige zomer nog op Noorderzon in Groningen stond. Zelf muziek maken deed Van der Sanden ook wel, maar minimaal en eigenlijk vooral privé op een enkel optreden in Amsterdam na, maar dan als uitlaatklep. In de Verenigde Staten werd dat eigenlijk volledig on hold gezet. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en na enkele jaren werd toch weer muziekgemaakt om zaken onder woorden te brengen en te verwerken en langzamerhand, met support van Buck Meek, begon zich iets moois te ontvouwen. Germaine Dunes was geboren en maakte indruk met haar debuutalbum ‘Midnight Game’ uit 2023, dat eigenlijk te onopgemerkt is gebleven. Zeer fraaie folk nummers die stevig met de voeten verankerd zijn in de jaren 60 en 70, met prachtige zang en een fraaie kwetsbaarheid.
Op het podium kreeg Germaine Dunes in De Toekomst in Scheemda gezelschap van Sjoerd Bartlema, die onder andere ook drumt bij Comforter2 en Denis Wouters, de veelzijdige gitarist die zowel in Nederland als in België erg actief is. Een enkeling hoopte wellicht ook op Meek, deze speelt bij gelegenheid mee, maar deze was er niet bij. Het optreden begon prachtig met ‘The Cross’. Mooi synths in dit rustige ingetogen nummer en direct die heel intrigerende zang met die gevoeligheid die zo aanspreekt en het publiek inpakt. Dat werd doorgetrokken in ‘Androqynous Ancestor’, dat ook die rust had, maar iets minder er uit sprong en vooral een aanloop werd naar het schitterende ‘Alien’, ook het openingsnummer van haar album, dat net wat feller en steviger was, waardoor een fraai contrast ontstond en dit nummer in de schijnwerpers werd gezet. Dat niveau werd vastgehouden in het weer meer ingetogen ‘Midnight Game’ waarop vooral die zang van Germaine Dunes heel fraai tot zijn recht kwam. De opbouw van de set zat prima in elkaar. ‘Midnight Game’ werd gevolgd door het vlottere ‘Eyes Closed’ en daarna volgde het kleine en kalme ‘Nevermore’ waarin de zang nogmaals de kans pakte om te imponeren met zijn schoonheid. Rustig kondigde Germaine Dunes haar liedjes aan elkaar, hoewel nu en dan wel de irritaties van de geluidshinder hierin doorklonk. In haar introducties mag ze nog best wat inhoudelijker worden, om zo haar luisteraars nog meer aan de liedjes te binden en ze dieper haar belevingswereld in te voeren. Erg mooi was een heel kwetsbaar solo nummer, zonder titel, voor ze met Sjoerd Bartema en Denis Wouters weer als metgezellen wat meer uptempo verder ging met ‘Holocene Goodbye’. Een intrigerend en bij tijden prachtig optreden met haar alternatieve folk eindigde bij ‘Wonderboy’. Een Nederlandse die via Amerika in Scheemda terecht komt. Het leven neemt je mee op rare omwegen, maar als er dan dergelijke mooie muziek klinkt door deze reis, dan is dat prachtig. En nog te weinig ontdekte diamant. Een artiest die direct je zal pakken, maar waarvan de liedjes elke ker weer meer wat nieuws te bieden hebben en je blijft ontdekken, als een archeoloog die laag naar laag onthuld van wat er onder het oppervlakte verborgen ligt.