GRONINGEN – The Great Escape Brighton in Groot-Brittannië, het Duitse Fusion Festival en in Zwitserland Bad Bonn Kilbi, het Paléo Festival Nyon en de Winterthurer Musikfestwochen maakten 2019 voor Emilie Zoé een echt doorbraak jaar. Begin 2020 voegde ze daar ook nog mooie namen als Platosonic en Eurosonic aan toe. Haar deelname aan Platosonic was op het podium van de Coffee Company en dat deed ze solo. Normaal wordt ze op het podium bijgestaan door drummer Nicolas Pittet, maar die mocht zijn krachten sparen voor het Eurosonic optreden dat later die avond nog in Vera op het programma stond. Solo had Emilie Zoé ook meer dan genoeg te bieden op basis van haar ervaring en enorme gedrevenheid die ze in de Coffee Company tentoonspreidde. Bijna tien jaar werkt ze nu aan haar loopbaan. Het resulteerde in twee albums, maar ook tal van andere projecten, zoals theaterstukken, tv-shows en filmsoundtracks. In Groningen was ze in ieder geval goed bij de tijd getuige haar openingsnummer ‘6 O’Clock. Een in tempo rustig nummer dat toch een stevige gitaarsound had en erg beviel als kennismaking. Die kennismaking verdiepte met het prachtige ‘Tiger song’ een nummer waarin de inwoonster van Lausanne en tot het Frans sprekende deel van Zwitserland behorende artieste op grandioze wijze uitblonk. Een nummer met tal van gedaante, aanvankelijk klonk het erg lief, maar het werd steeds vlotter en feller tot er een stevige sound stond, met alleen haar gitaar. Deze mooie opbouw maakte het nummer erg urgent. In het rustigere ‘The Grand Sceme’ gebruikte ze een apparaat om haar stem te vervormen, wat niet altijd helemaal geslaagd uitpakte. Dat was jammer, want haar zang is mooi en degelijk met zowel subtiliteit als power in haar stembanden. ‘Would you Still Be Here’ had ook zo’n mooie opbouw. Een rustig nummer waarin heel subtiel de dreiging steeds invoelbaarder wordt en naderbij komt tot je het idee hebt dat het voor je staat, waardoor ook hier het pregnant lied werd. Haar aankondigingen waren schaars, maar haar ogen en gelaatsuitdrukkingen spraken meer. Helder blauwe piercende ogen en een keer aan manieren waarop je je gezicht kunt trekken zongen met het liedje mee. Van gelaten tot baldadig en van ondeugend tot kwaad. Het was allemaal te lezen op het gezicht. Het afsluitende ‘Sailor’ was nogmaals een bewijs voor de mooie opbouw die deze Zwitserse in haar liedjes weet te stoppen. Het begon mooi en draag, maar allengs werd deze zeeman geconfronteerd door tegenwind. Met gevoel voor dramatiek liep de Zwitserse door het publiek naar de uitgang. Verdween door de deur en sloot daarmee haar concert af. Een fijne degelijke artieste, een prima robuust rockende singer songwriter deze Emilie Zoé.
Gedrevenheid troef bij Emilie Zoé
