GRONINGEN – Poolse “Gypsy, Hobo, Folk, Grass, Punk ‘n’Roll, Blues” in ’t Kantoor in Groningen stond er op de late zondagmiddag op het programma met de Freeborn Brothers. De ideale gelegenheid om het weekend feestelijk af te sluiten met Niko Soszynski, Mateusz Plesniak en Pawel Kus. Met even nog wat vertraging, want de heren moesten zich nog even omkleden in en om de toerbus begon de show. Een show was het vol theatrale momenten, dramatiek, muziek en publieksparticipatie. Met ‘My Best’ en ‘Deepsea Rock’n’Roll’ werd de toon gezet. Niko Soszynski op banjo en drums en Mateusz Plesniak met zijn accordeon namen beide de leadzang voor hun rekening. Het tempo was hoog en de muziek hektisch maar prima. De Freeborn Brothers brengen zowel liedjes in het Engels als ook in het Pools. Het eerste voorbeeld hiervan was ‘Grog Matki’ dat net even wat rustiger was. Het hoogtepunt van het optreden kwam al vroeg. Tijdens ‘Night Joke’ kwam de band het publiek in. Aanvankelijk dwaalde Plesniak al contactmakend met iedereen door het publiek, maar al snel werd hij vergezeld boor Soszynski en Kus voor het podium voor één van de mooiste en dramatischste nummers van het trio, waarbij Plesniak op zijn knieën biddend en smekend eindigde. Daarna terug op het podium hulde Pawel Kus zich in een vakenskop en ging het in hoog tempo verder met ‘Jesus Crisis’. Prachtig en vermakelijk, maar ook gewoon muzikaal goed en degelijk. Een mooie opbouw met over het algemeen een hoog tempo, maar af en toe ook even de kans voor band en publiek om even op adem te komen met een rustiger lied. Sterke nummers als het rustige ‘Hold Me Thight’ en het drinklied ‘Wodka Song’ en vooral prachtige liedjes als ‘Thunderstruck’ en ‘7 People’ namen het publiek mee in de wereld van de Freeborn Brothers. Drie gedreven intense muzikanten. De introducties van de liedjes waren schaars een theatraal, daar zit nog verbetering. In de zang zou het Engels nog net wat beter onder de knie mogen, maar hinderlijk was dat niet, want het gaf een heerlijk accent dat goed bij deze Midden-Europese hobo en gypsy klanken paste. Afscheid nemen was moeilijk. Het laatste liedje ‘Alabama Song’ nam bijna twintig minuten in beslag. Er in verwerkt een fraaie Doors klassieker. De Freeborn Brothers brachten een zeer gemêleerd publiek een fijne middag. Ongepolijst, zeker, over de top, absoluut, maar honderd procent vermakelijk.
Freeborn Brothers zetten ’t Kantoor op zijn kop
