ANDEREN – Het verhaal van dit concert begint ergens in Nashville. Twee artiesten die elkaar niet kennen, de één jong, de ander al wat meer levenservaring, draaien om elkaar heen. Het doel is samen liedjes te schrijven. Langzaam openen ze zichzelf wat meer voor de ander. Levensverhalen beginnen te vloeien en ineens pikt Suzie Brown een zinsnede van Judy Blank op en ontstaat er een liedje, een werkrelatie en zelfs een vriendschap. Als Brown eens in Europa wil spelen neemt Blank contact op met Nijend24 in Anderen. Een podium waar ze vaak staat en overtuigt de uitbaters om Suzie Brown en haar echtgenoot Scot Sax een plekje in hun toch over het algemeen Nederlandse programmering te geven. Vooraf was dat een goed besluit, want een stampvolle zaal wachtte het duo op. De van oorsprong uit Montreal stammende Suzie Brown is al jaren een gekende songwriter en artiest, die wellicht niet hele hele grote publiek heeft bereikt, maar wel een gestage stroom aan uitstekende liedjes die hun weg vinden naar fijne albums en sterke optredens. Haar meest recente plaat is ‘Some See The Flowers’, de opvolger van ‘Under The Surface’ uit 2019. Een gelouterde vakvrouw die in de loop van haar carrière Scot Sax tegen kwam. De vonk sloeg over en naast een romantische verbintenis gaat het bij het doen van de afwas ook over muziek. Samen brachten ze ook een album uit, maar Sax kreeg de grootste bekendheid via de band Wanderlust en als co-auteur van de hit ‘Like We Never Loved At All’, een met een Grammy gewaardeerde hit van Lauryn Hill, alsmede tal van andere nummers die hij schreef. Daarnaast is Sax filmmaker, comedian en allround entertainer. In Nijend24 gingen dames eerst en dus was het Brown die vocaal opende met ‘Good Everything’, dat vlot de debatten opende en daarna ging het rustiger verder met ‘Till I Make It To You’ en als eerste hoogtepunt het tweestemmige statementnummer ‘I Never Loved You’, wat in dit kader met korreltje zout genomen moest worden, want de kinderen van beide waren gezellig mee op reis en verheugden zich op een nachtje in de Bed & Breakfast dat aan dit podium verbonden is. Daarna ging de nadruk over op Sax met ‘I Walked’ en het rustigere ‘Girl in a Raincoat’. Op dat moment was volstrekt duidelijk dat beide uitstekende songwriters zijn en prima artiesten. Ondanks dat het met een duo rustig was op het podium, werd het toch wat druk door een constante wisseling van posities en instrumenten. Dit verhinderde niet dat er een flink aantal prachtige liedjes werden gespeeld. ‘I Am a Mighty Thight Woman’, een nummer van Sippie Wallace, kreeg een fantastische bluesy uitvoering, ‘I Choose You’ en ‘Heartstrings’ waren hoogtepunten in aanloop naar de pauze die werd bereikt met het zwaardere ‘Love is a Simple Song’. De meeste liedjes kregen een goede, vaak inhoudelijke aankondiging. Bij Scot Sax kon je merken dat hij een achtergrond als comedian heeft en dat werkte niet altijd in zijn voordeel, maar de introducties van Suzie Brown waren mooi, bondig en voegden echt wat toe. Na de pauze opende het duo met het mooi ‘I’ll Be Gone’ en het prachtige ‘C’mon Rain’ om de lat direct weer hoog te leggen. In de tweede helft ook prachtige zang van beide en juweeltjes van songwriting, zoals ‘1995’, het bekendste liedje dat Suzie Brown en Judy Blank samen schreven en het vlottere ‘Almost Time’. Het stokje bleef heen en weer gaan tussen beide waarbij werd afgesloten met sterke songs als ‘Wheel’ en wat meer uptempo ‘The Longest Road’ en ‘I am The Summertime’. Een staande ovatie bracht ze nog terug voor een toegift, maar daarna was het echt tijd om de kinderen in te stoppen voor een nachtje op Nijend24 en het publiek naar huis te sturen met een hoofd vol mooie liedjes. Een optreden waar nog wel aan mag worden geschaafd in de belangrijke randzaken, zoals instrumenten en aankondigingen, maar waarin de fantastisch muziek dat zeker helemaal goed maakte.
Fraaie Americana met Suzie Brown en Scot Sax
