GRONINGEN – Karina kwam met veel roem en verwachtingen overladen naar Groningen voor optredens tijdens Eurosonic en in de Coffee Company voor Platosonic. Het risico dat je dan loopt is dat de verwachtingen ook hoog oplopen. Karin Mäkiranta en Helmi Tikkanen konden samen met hun drummer dat die verwachtingen terecht waren, maar dat het laatste setje om het ook waar te maken nog gegeven moet worden. Het duo staat in eigen land met hun liedjes steevast in lijstjes voor awards zoals in 2019 een nominatie voor de Hyundai Nordic Music Prize voor hun in 2018 verschenen titelloze album vol met mooie folky popliedjes. Het was van dat album dat de song ‘Bambi’ komt, waarmee ze in Groningen hun trektocht naar een doorbraak buiten Scandinavië inzetten. Het nummer had een heerlijke ijle en ruimtelijke opening, waarin vooral uiteindelijk de wisselwerking van de stemmen van Karin Mäkiranta en Helmi Tikkanen opviel in hun Finstalige liedjes. Dat was prachtig. Het waren zachte stemmen, die een bed weefden waarin het heerlijk rusten was in dit nummer. ‘Bambi’ is een nummer dat vooral in de Finse media, ook door de taalbarrière, is opgepikt en veel ondersteuning heeft gehad. In de loop van het nummer werden de zanglijnen meer met elkaar verweven en bleek het wonderschoon. Karina zette vervolgens ‘En oo tän enempää’ in, één van de nieuwere liedjes. In het Nederlands zou dit vertalen als ‘Niet Genoeg’. Dit bleek al snel een fantastisch nummer met een toenemende intensiteit. Prachtige tempowisselingen gaven het lied smoel en in het algemeen lag het tempo net iets hoger dan in de openingssong. Een lied met verrassingen, want de band ging ineens van zacht en delicaat naar hard en uitbundig en weer terug. De formatie uit Helsinki ging verder in ‘Löyly’ dat heel klein werd ingezet en een mooi verhalend lied was. Op deze manier werd steeds maar weer onderstreept dat variatie voor Karina een groot goed is en dat ze in staat zijn emotie over te brengen door hun muziek. Op het podium mag het nog net wat meer uitstraling, wat meer smoel krijgen. Het is daar soms te delicaat. Het zingen in het Fins hoef geen probleem te zijn, emoties zijn overbrengbaar in elke taal, maar nu en dan een beetje inhoudelijke uitleg is geen overbodige luxe. Hoe meer begrip het publiek heeft voor de liedjes, hoe beter invoelbaar het wordt. In de laatste twee liedjes liet Karina ook zien dat het veel variatie heeft en daar terecht waarde aan hecht. Eerst werd het erg verheven en welhaast apocalyptisch met zware tonen van de bas en vervolgens werd weer heel gevoelig afgesloten. Helemaal tot zijn recht kwam Karina niet, maar dat geeft niks. Het is muziek vol potentie en de liedjes zijn erg fijn, met vooral het nieuwste liedje als hoogtepunt, dus daar worden nog verdere stappen gezet. Karin Mäkiranta en Helmi Tikkanen stonden nog net te vaak, wat in zich zelf gekeerd, op het podium, het is in de presentatie dat het nog wat uitgesprokener mag. Het publiek nog wat meer mag worden betrokken en ook op deze manier de liedjes nog iets beter ondersteunen.
Finse potentie met Karina
