GRONINGEN – Een bebaarde Fin. Pretoogjes vanachter zijn bril in de Coffee Company in Groningen. Het vermaak dat Antti Paalanen tijdens Platosonic bood met zijn accordeon was onverwachts groot. Zelden zal iemand die duistere Finse folkliedjes zingt met de hulp van de technieken van Siberische Keelzangers zo enthousiast zijn toegejuicht in Groningen als bij dit optreden. Antti Paalanen bewees dat ook in deze muziek een enorme show te vinden was en dat hij zijn muziek tot welhaast een fysieke belevenis. Het is muziek dat geen enkele hit gevoeligheid heeft, daarvoor is het toch teveel een subgenre van een subgenre, maar wel de mogelijkheid heeft om uit te groeien tot cultfenomeen. Een fenomeen dat ook opgemerkt wordt, want naast het optreden op Eurosonic de avond er voor zal Antti Paalanen ook akte de présence geven op de Folk Alliance International dit jaar in New Orleans en op South bij South West in Austin Texas beide in de Verenigde Staten. Dat zijn uitnodigingen waar niet elke artiest op mag hopen gedurende zijn loopbaan, daarnaast staat zijn prijzenkast vol met een reeks aan mooie optredens en festivals, nominaties en awards. De ster van Paalanen is reizende, ondanks of wellicht dankzij, het genre dat hij kiest. Op het podium van Coffee Company vielen bij het inzetten van ‘Elä’ onmiddellijk uiteraard zijn accordeon op en zijn zang die wellicht nog het beste te vergelijken is met grunten, hoewel er over die vergelijking ook nog wel wat te zeggen valt. Het leverde een sterk contrast op tussen zijn twinkelende en bij tijden lichte accordeon spel en de zware donkere stem, waarmee hij het liedje bracht. Een vlot nummer in het Fins, wat toch lekker in het gehoor lag. In zijn optreden een enorme gedrevenheid en intensiteit. Het fysieke ligt er boven op en overstijgt de grenzen die het Fins wellicht zouden opwerpen. Het is een liedje dat je voelt. ‘Elä’, wat te vertalen is als ‘Leef’, komt van zijn meest recente album ‘Rujo’ dat in 2019 verscheen. Het is zijn vierde solo album, maar zijn naam komt op tal van , voornamelijk Finse folk albums terug, want zijn accordeonspel is fenomenaal. Wat een heerlijk instrument is dat in handen van een vakman die de grenzen durft op te zoeken. Ook in het volgende nummer ‘Tailspin’ die intensiteit, met nu en dan een guitige oogopslag om te controleren of het publiek nog steeds de noten van de accordeon volgde. Ook nu die mooie tegenstelling tussen stem en spel. Antti Paalanen sloot af met ‘Meluta ( We Wanna Make Some Noise), dat stamt van zijn voorlaatste album. Dit was een stevigere song, waarin hij het publiek helemaal in de palm van zijn hand had en gezamenlijk maakte de Coffee Company Noise op bevel van Antti Paalanen. Niet voor de top 40 of een hoofdpodium bij een rockfestival, maar staat Antti Paalanen ergens op een bijpodium of een kleine koffietent, dan is gaan luisteren toch de moeite waard. Een opmerkelijk en hoogst vermakelijk optreden van een artiest die pret en intensiteit weet te verbinden in zijn zang en zijn accordeon.
Finse folk slaat aan met Antti Paalanen
