GRONINGEN – Is het nu Hop, Hoop of Hoep. Jessica Ada oftewel Jesca Hoop ging tijdens het concert in de Lutherse Kerk in Groningen in op de achtergrond van haar Nederlandse naam. Een naam die op diverse manieren wordt uigesproken en die momenteel als Hoep te boek staat, omdat Hoop, volgens haar adoptievader, niet goed kon zijn. Hoe je de naam ook uitspreekt de muzikant Jesca Hoop is meer dan de moeite waard. Al jaren is ze een genre overstuigende artieste die aanvankelijk onder de vleugels van Tom Waits, maar inmiddels een zeer gewaardeerd eigenzinnig artieste is op volledige eigen kracht. Een intrigerende muzikante die met haar rustige liedjes een verhaal vertelt zonder al te veel folk te worden, je ontregelt, weet te verleiden en je steeds op het puntje van de stoel houdt. Het was haar eerste optreden op deze nieuwe toer en als er een minpuntje aan te wijzen was, dan wel de kinderziekten. Haar begeleiding die twee liedjes te vroeg van het podium loopt. Een liedje dat eerst nog even geoefend moet worden, een gitaarstukje dat eindigt in een ‘Something like this’ en wat kleine afstemmingsprobleempjes. Het houdt de staande ovatie ter afsluiting niet tegen, want er tegenover plaatst Hoop veel prachtige momenten en diep gevoelige minimalistische liedjes. Vooral de murderballad die als vierde op de setlist staat is van grote schoonheid. Prachtige liedjes komen langs als ‘Whispering Light’, Pegasi en ‘DNR’. Alleen met haar gitaar brengt ze ‘Memories Are Now’ de titelsong van haar eerder dit jaar verschenen album. Sommige liedjes zijn heerlijk harmonisch en welhaast natuurlijk, anderen ontregelen en daarin heeft Hoop de lessen van Tom Waits ten harte genomen. Alle liedjes worden fijn gekaderd met een eigen identiteit en mooi verhaal. Af en toe inhoudelijk, maar ook regelmatig over andere dingen. Terug naar de muziek. Hoogtepunt van deze avond is het schitterende ‘The Lost Sky’ fenomenaal gebracht met die betoverende stem van Jesca Hoop met voortreffelijke begeleiding deze dag. Op Bodhrán en gitaar, maar vooral in prachtige zang kreeg Hoop assistentie. Het einde was aansprekend met vooral wat ouder werk als het schitterende ‘Hunting my Dress’ en het sterke ‘Born To’. Een staande ovatie vraagt om een toegift en dat kreeg het publiek van deze Amerikaanse werkzaam vanuit het Britse Manchester met ‘Storms Make Grey The Sea’. De rommeltjes daargelaten een prachtig, humoristisch, maar vooral muzikaal indrukmakend concert.
Fijn concert van Jesca Hoop
