STEENDAM – Achter op het podium van Peter & Leni in Steendam, verstopt achter haar grote contrabas en haar twee bandleden staat haast onopgemerkt Jenny Trilsbach. De mensen die eerder een Jenny Wren and Her Borrowed Wings concert bijwoonden weten echter dat dit de plek op het podium is om in de gaten te houden. De band is namelijk niet vernoemd naar het liedje van Paul McCartney, maar naar de Wren, in Nederland het Winterkoninkje. Een klein vogeltje met een enorm geluid. Beter is de band niet te vernoemen, want Trilsbach beschikt over een fenomenale zangstem. De inzetvan ‘Out With The Old’ het eerste nummer is direct zo’n kippenvel moment, waarbij het publiek compleet verrast is door har stem die zoveel kracht en emotie bevat en tegelijkertijd rauw en melodieus is. Jenny Wren and Her Borrowed Wings is één van die groeibriljantes die af en toe van de Britse eilanden overkomen om ons te vermaken met hun prachtige mix van blues, R & B met invloeden van country en soul. Sterke punt is de zang, maar ook prima gitaarwerk van Ben Gallon en soundbepalend resonator gitaarwerk van Ben Fisher met daarbij bevlogen baswerk van Trilsbach. De formatie heeft net het nieuwe album ‘A Soup’ uit als opvolger van hun debuut ‘Dad Man’s Hat’. Op het podium een prachtige mix van beide albums en ook nieuwe nummers die op het derde album van het trio zullen komen. Sterk punt is de afwisseling. Van ultra gevoelig tot een waar feestnummer en van schilpadtraag tot cheetahsnel. Speciaal was dit dit een akoestisch concert was, alleen versterkt met een microfoons op het podium en geen ingeplugde instrumenten. Het maakte alles nog mooier. Sterke nummers als ‘Twisted Nails’, ‘This Song is A Lie’ en ‘Some Big Deal’ brachten het concert al vroeg op een enorm hoog niveau. Enorm knap dat deze Britse band dat hoge niveau in de rest van het concert wist vast te houden.De liefde voor de muziek en wens dat te delen met het publiek stonden voorop. De liedjes werden door de zangeres fraai aaneen gepraat en hoop werd er ook geboden voor de toekomst. Een nieuw album staat alweer in de steigers en met het prachtige ‘Hard Bleus’ en ‘Cast out the Snake’ staan daar ook waar pareltjes op. Mooi waren ook de overgangen. Van het gevoelige en prachtige ‘Days Gone’ werd de sfeer in eens omgegooid naar het New Orleans feestnummer ‘Dads Man’s Hat’. Na het gevoelige ‘Wooden Nickels’ en het vlot swingende ‘Bumblebee’, was het klaar. Hoewel als je plezier hebt in het spelen, dan volgt als toegift na een ovationeel applaus uiteraard een toegift met het sensitieve ‘Till It’s My Time To Go’, maar ook na de afkondiging werd uitbater Peter van Zeijl gevraagd, mogen we nog één doen? Vooruit. De kenners misten ‘Too Tired’ al op de setlist en dit hoogtepunt in het ouvre van Jenny Wren and Her Borrowed Wings volgde alsnog. Een sensationeel mooi concert.
Fenomenale zang bij Jenny Wren & Her Borrowed Wings
