Met een verrassende opening slaagt Femme Vanille direct de aandacht te trekken. Het pianointro van het album ‘Another Time’ mag er zijn, net as dat eerste nummer ‘Save Me’. Het volgende nummer kent ook weer zo’n verrassende opening, maar nu percussie. Het is het tweede album van de formatie rondom zangeres Karindra Perrier en het is een zeer verrassende en erg geslaagd en soms experimenteel album met liedjes die moeilijk in een hokje te plaatsen te zijn anders dan goede muziek. ‘Ánother Time’ titel nummer is meer dan fraai met de stem van Perrier in de hoofdrol. Een mooie stem die soms op volle kracht de hoogte in gaat, soms fluisterend afdaalt. Er wordt uitstekend muziek gemaakt, aangevuld met effecten, zoals in ‘Bona Fide’. Dit geeft het album nog meer diepte dan de zang alleen al doet. Elk liedje heeft zijn duidelijk eigen karakter, wat een compliment is voor de songwriting. Kleine afgeronde verhaaltjes die ook in het grotere geheel van het album bijdragen en geen eilanden vormen. Het varieert het album bijzonder. ‘We’ is een rachtig rustpunt zo halverwege het album. Op elk terrein is nagedacht over de muziek en hoe deze te presenteren. ‘Het dreigende ‘Not Sensible’, pianonummer ‘Bright’ en het rustige ‘The Tortoise’ zijn het slotstuk van een album dat geen enkele moeite kost om in zijn geheel af te luisteren.
Femme Vanille – Another Time
