GRONINGEN – Als eerste optreden direct als hoofd act op een festival vol muziek kenners staan en dan een impressionante voorstelling geven. In het Prins Claus Conservatorium vond de climax van het The World We Live In festival in Groningen plaats met prachtige film voorstellingen, goede discussies en een optreden van het Alexandra Ivanova Trio. Dit gezelschap rondom de Oostenrijkse Ivanova die momenteel Berlijn als haar domicilie heeft bestaat naast de pianiste uit bassist Niklas Lukassen en drummer Nathan Ott. Dit trio stond nog nooit eerder samen voor een publiek op het podium. Ivanova stamt dan wel uit Oostenrijk, maar heeft Bulgaarse ouders en woonde en werkte over de hele wereld. Her en der pikte ze inspiratie op, zodat ze een geheel eigen stijl heeft, die buiten de genre boekjes staat. Er is jazz in te herkennen en dit zal het label zijn dat er veel opgeplakt zal worden, maar dat doet de muziek ook weer onrecht, want ook de muziek uit Azië, vooral, maar niet uitsluitend uit de streek die we nu zouden benoemen als het Midden-Oosten, maar ook andere stromingen zijn terug te horen, zoals de Cubaanse muziek. Een eigen, eigenzinnige, kijk, op haar composities en meer dan terecht, want het was prachtig, helemaal, ook tot verrassing van eigen bandleden, omdat de liedjes werden afgewisseld met fantastisch mooie gedichten die als een soort spoken word werden voorgedragen. Het was aan Niklas Lukassen om met zijn basintro de zaak aan het rollen te krijgen, voor Ott bijviel en uiteindelijk ook de piano zich deed gelden in ‘Awakening’. Een heerlijke nummer, dat bescheiden begon, maar door de robuust drummende Nathan Ott en het gepassioneerde spel van Ivanova steeds meer aan urgentie won. Belangrijk in het werk van Ivanova is het idee van de vreemdeling. Degene die anders is, van elders komt of een buitenstander is, om welke reden dan ook. In haar eerste gedicht The Stranger’ verwoorde ze dit krachtig. Daarna stapte ze weer achter haar piano en verzorgde het intro voor een erg mooie bewerking van ‘Enta Omri’ en het verrukkelijke ‘Beauty in Chaos’ dat in het algemeen wat meer uptempo was, maar zich kenmerkte door sterke tempowisselingen die het boeiend hielden. Na het wederom indrukwekkende gedicht, ‘Respect, Don’t be InappRopriate’ was ook de bewerking van het IJslandse ‘Krummavisur’, oorspronkelijk een folk song uit 1861, een hoogtepunt. In dit nummer excelleerde de piano, maar zorgde de bas voor een fijne Oriëntaalse toets. Hiermee accentueerde de artieste met haar begeleiders de samenhang die ze had gevonden tussen beide stromingen. Het toonde, juist in samenhang met het thema, dat hoe ver uit elkaar composities ook ontstaan, voor de geoefende luisteraar weten ze heel goed hallo, we zijn verwanten, tegen elkaar te zeggen en zo wordt muziek een voorbeeld voor ons allen. In haar uitleg vertelde Ivanova dat voor haar bassist Niklas Lukassen water was, want hij vloeide door de stukken heen en Nathan Ott vuur, want hij stookte het fikkie op. Soms was zijn drumwerk inderdaad wel erg robuust, maar in het geheel viel het prachtig op zijn plaats. Het concert eindigde met het rustige, maar heel fijne ‘Nostalgia’ en zo’n eerst concert verdiende een toegift en dat kwam met ‘Free’. Het was magnifiek mooi. een eerste album is onderweg. We kunnen niet wachten tot dat er is.
Fantastisch eerste optreden van Alexandra Ivanova Trio
