Al een aantal jaar is Fantastic Negrito, de naam waaronder Xavier Dphrepaulezz zijn muziek uitbrengt, één van de krachtigste stemmen in de rootsmuziek die de situatie rondom racisme en achterstanden in kaart weet te brengen. Met ‘Black Roots Music’ brengt hij juist nu een EP uit met een vijftal fantastische nummers om de situatie onder de aandacht brengen in de huidige gepolariseerde samenleving in de Verenigde Staten met de Black Lives Matter beweging als speerpunt. Het is de opvolger van het album ‘Please Don’t Be Dead’ van 2018 en later dit jaar verschijnt het album ‘Have You Lost Your Mind Yet?’. Wie nog niet heeft kennisgemaakt met Fantastic Negrito heeft met deze EP een geweldige kans, want ook nu klinkt de boodschap van Xavier Dphrepaulezz krachtig en is zijn muziek prachtig. Deze nieuwe EP begint op een manier zoals we ook kennen van zijn zeer sterke debuut ‘Last Days of Oakland’. Een fragment voor het lekkere bluesy rootsy al rockende het overneemt in ‘The Nigga Song’. Dat is ook niet zo verwonderlijk want van deze EP staan drie nummer of dat album en twee op de opvolger daarvan. Het is een voortreffelijk robuust nummer. De stem van Fantastic Negrito is gevoelig, emotioneel, vol verontwaardiging of pijn, maar nooit berustend. Fantastisch op dit album is de cover met eigen tekst van ‘In The Pines’. De oude folk klassieker krijgt een Oakland versie, waar het slachtoffer een “Black Girl” is. In pracht en impact steekt deze versie de Nirvana versie, waarvan de meenste mensen deze song zullen kennen, naar de kroon met een rijke gelaagde opbouw, in het begin heel kaal, maar later klinken er steeds meer stemmen. Dit trekt hij door in ‘Plastic Hamburgers’, ook een oproep om de ketens te verbreken op een heerlijke rockende manier. Hij sluit af met misschien wel de belangrijkste boodschap van dit album in ‘Bullshit Anthem’. Pak de “bullshit” en maak er “Good Shit” van. Als je op de grond ligt, moet je weer op staan in een zeer swingende song. Dit nummer is, in een soms wat andere versie afkomstig van het uit 2018 stammende ‘Please Don’t Be Dead’. Dat telt bijvoorbeeld voor ‘Plastic Hamburgers’ het openingsnummer van het album. Op deze plaat ‘Please Don’t Be Dead’ veel fantastische prachtig opgebouwde nummers in Fantastic Negrito stijl. ‘Bad Guy Necessity’ wat een heerlijke song is, maar ook ‘A Letter to Fear’, waarin Fantastic Negrito de toekomst onbevreesd tegemoet treedt. Elk liedje heeft die urgentie, die wil om zaken ten goede te draaien en oppositie onbevreesd tegemoet te treden. Iets waar Fantastic Negrito ook zijn handelsmerk heeft gemaakt in zijn dagelijks leven. Zijn debuutalbum flopte, hij raakte in coma na een zwaar ongeluk, maar herstelde en de geboorte van zijn zoon was aanleiding ook weer muzikaal actief te worden, met inmiddels twee grammy’s op de schoorsteenmantel. Blues, vermengt met rock en soul is de enorm sterke basis voor al het werk van Fantastic Negrito. Het rustigere ‘A Boy Named Andrew’ dat aan kracht wint. Het is nieuwe roots met een knipoog naar Lead Belly en naar Jimi Hendrikxs, maar ook zeker naar de vele soulartiesten. ‘Transgender Biscuits’ is voortreffelijk met veel slide en een sterke invloed van de hiphop. ‘A Cold November Street’ is dan weer krachtige folk. Met ‘The Duffler’, lekker soulvol en ook als single verschenen. Een heerlijk album, in het verlengde van zijn succesalbum ‘Last Days Of Oakland’. We kunnen niet wachten op het nieuwe album.
Fantastic Negrito – Black Roots Music / Please Don’t Be Dead
