STEENDAM – Een kwalitatief hoogstaande singer songwriter in het Americana en folk genre als Rachel Laven brengt eigenlijk geen slechte liedjes. Het onderscheid zit hem vaak in de songs die net even wat extra emotie losmaken bij de artieste. In dit geval waren het de liedjes over haar familie die naar boven piekten in schoonheid. ‘Second Chances’ bijvoorbeeld, waarmee ze haar optreden prachtig begon. Het is een liedje over haar broer die op zijn levenspad ook de nodige onfortuin en mindere keuzen was tegengekomen en in dit vlotte, maar erg gevoelig gebrachte nummer vraagt om een tweede kans. Het was een meer dan prettige kennismaking met de in het Britse Leeds woonachtige Texaanse zangeres. Onmiddellijk viel op hoe makkelijk ze haar nummers weet in te leiden en daarmee voorziet van een lach en een traan vooraf, maar ook voor het publiek een beter begrip voor het liedje kweekt. De zangeres vervolgde haar setlist met ‘Keep Shining’, een lied dat je toch de zonnige kant van het leven ook moet blijven zien, dat ondanks het positieve karakter, toch rustig en intens was en daarmee een beetje blijk gaf van een nog een verborgen wereld die geslecht moest worden om die zonnigheid te bereiken. Naast oudere nummers, ook nieuw werk zoals ‘Name in Light’ een roadsong en, wederom net wat extra, in ‘Rambling Soul’ over haar tante. Deze krachtige dame was de matriarch van de familie, die in de ene hand de liefkozing had en in de andere het pistool. Een dame met een grote liefde voor hen om haar heen, maar waar ook niet te spotten viel en ze kwam prachtig in Steendam tot leven in dit liedje. In haar gitaarspel is Rachel Laven fijn robuust. Het heeft volume, het heeft karakter en energie. Daarmee weet ze vaart en pit in haar liedjes te stoppen. Haar grootste kwaliteit is echter haar zang. Daarmee wist ze in deze afwisselende kennismaking alle emotie te stoppen. Een mooi diepte, maar ook een vrolijke noot kwamen langs in dat onderdeel. De pauze kwam met ‘Counting Pennies’ over armoe en je laatste cent omdraaien voor een kop koffie en waarop tourmaatje Grace Pettis meezong als tweede stem. Na de pauze opende ze fenomenaal mooi met ‘Love & Luchesses’. Haar opa en oma kwamen uit Maastricht. In het na de oorlog berooide Nederland kreeg haar familie de keus uit emigreren naar Zuid-Afrika, De Verenigde Staten en nog een aantal landen die de berooide Nederlanders wel wilden opnemen of in het verarmde Nederland blijven sappelen. Opa vertrok naar de Verenigde Staten, maar omdat zijn diploma’s in de oorlog verloren waren gegaan, was het pas totdat oma een paar jaar later overkwam dat ze er door het oprichten van Montessori scholen echt een succes van konden maken. De oude cowboy laarzen van oma, Luchesses, kreeg Rachel Laven en deze pasten als gegoten. In ‘Heels’ ging het over alle zaken die een vrouwelijke artiest moet doorstaan en was daarmee een subtiel antwoord op het aan de roodharige Pettis gerichte ‘Meisjes met Rode Haren’ vanuit het publiek. Een erg mooie feministische country song die ze schreef samen met Andrew Delaney. Van Guy Clak volgde de cover ‘Stuff That Works’ voor prima afgesloten werd met ‘Do You Dare’ en als toegift de wederom met Pettis op tweede stem gebrachte krachtpatser ‘Finish Line’. Een heerlijk en voortreffelijk optreden van een artieste die in Steendam paste als handschoen en we vast nog wel eens op dit podium tegenkomen.
Familie inspireert Rachel Laven in Steendam
