EELDE – De opstelling van het publieksgedeelte in de muziekzaal van Museum Vosbergen in Eelde leek ruim voldoende, maar een tiental minuten voor het begin van het optreden van Sanamika in het kader van de opening van Culturele Seizoen in Eelde en Tynaarlo bleek dat toch verre van toereikend. Door de bossen rondom het podium bleven de drommen verwachtingsvol toestromen. Er werden extra stoelen aangesleept en dat was nog niet voldoende, Met de laatste vouwstoelen en nog at vriendelijk inkrimpen werden nog meer zitplaatsen en extra rijen geschapen tot het bordje uitverkocht zelfs op dit gratis toegankelijke concert van toepassing was. Terecht, want Sanamika is een intrigerende singer songwriter die haar Iraanse cultuur, mengt met Westerse electronica. Sanamika is het project van Sanam Tahmasebi. Eerst solo, toen met begeleider en nu voorlopig weer solo. De Iraanse Groningse is actief geweest in meerdere projecten. In de eerste plaats in de fantastische band Dawn Walkers, met als oorsprong het Prins Claus Conservatorium. Daarnaast speelde ze ook in formaties als het populaire Het Kanaal en het experimentele Sunmass. Het experiment is ook nooit veraf bij Sanamika. Met haar loop weet ze prachtige gelaagde composities neer te zetten, waarover haar fijne stem, soms in meerdere zanglijnen, als immer imponeerde. Een fantastische zangeres. Dat experimentele en haar stem liet ze gelijk horen. A capella bracht ze verschillende zangtonen voor ze in het rustige ‘Imagination’ terecht kwam, dat toch een mooie opbouw kende en steeds meer de vaart er in kreeg. Een oproep om je open te stellen voor haar klanken en haar verhalen met je verbeeldingskracht. Ze bouwt op met gesproken woord, zang, geluiden en muziek naar een wereld waarin ze sprookjesachtige vertellingen doet. Het zijn vaak tijdloze zaken met een eeuwigheidswaarde die ze aanroert in haar liedjes. ‘Firefly’ bijvoorbeeld, het eerste nummer van een drieluik dat verwant is, maar ook elk liedje afzonderlijk kan op eigen benen staan. Een delicaat nummer, met een fluit, waarna ze gesproken je meeneemt op de klank van haar stem. In het nummer een mooie ijlheid van de nacht waarin de vuurvliegjes hun licht brengen. Het vertelt het verhaal van zo’n vuurvliegje, De volgende verteller is een aloude ‘Cypress Tree’, waar je het gezichtspunt vanuit een boom leert kennen. Verhalend, maar net iets steviger dan zijn voorganger. Minpuntje was dat het concert nu en dan enige hinder had van een kraak in de apparatuur, die de zangeres onder het optreden trachtte te verhelpen, zonder de vaart te verliezen. Met een mooie onverstoorbaarheid van Tahmasebi lukte het verhelpen weliswaar niet helemaal, maar had het geen invloed op het concert zelf. Prachtig was vervolgens ‘Moon’. De maan is bij uitstek degene die licht in de duisternis brengt. Een nummer waarin alles samenkomt. De prachtige gelaagdheid in haar stem, versterkt door de loop. Een mooie opbouw in het nummer en een mooi verhaal vol hoop. Sanamika sloot af met ‘Tiger’. Het absolute hoogtepunt van het optreden, ook door de lading die ze het meegaf. Ze droeg het lied op aan de vrouwen en mannen die momenteel in de straten van Teheran en andere steden in Iran demonstreren en strijden voor vrijheid met gevaar voor eigen leven. Iedere vorm van steun is daarbij welkom. In haar thuisland, zou bijvoorbeeld haar schitterende zangstem, niet mogen klinken. Gelukkig deed klonk dat delicate instrument die ze van nature heeft meegekregen in Eelde wel. In Vosbergen bleek het een imponerend nummer met meerdere zanglijnen en een prima ontwikkeling en werd het zo het intense hoogtepunt van dit optreden. Wellicht even het laatste, want de kwaliteit van Sanamika heeft een theatergroep haar doen uitnodigen voor een langdurig project. Gelijk hebben ze, maar ook solo, zo bleek in Eelde was het weer prachtig.
Extra stoelen voor Sanamika
