STEENDAM – Een prachtig ‘How do I breathe my last breath’ was een heel mooi begin van het concert van Evrin bij Peter en Leni in Steendam. Evrin de Amsterdamse formatie van de uit de jazz afkomstige Evi Terschegget en de Tom Waits en Bob Dylan adept Riny Raijmakers. Een lied over het overlijden van hun vriend en muzikale kompaan op hun eerste album Chris Meijnhard. Het werd gebracht met passie en emotie en gaf het concert een sterk en emotioneel begin. Dat trok het trio, Terschegget en Raijmakers werden ondersteund door gitarist Michael van Leeuwen, door in de cover ‘If I Could Only Fly’ en het mooie ‘Walking in Rainbows’. Daarna wisselden prachtige momenten zich af met mindere. Mooi was ook ‘You Always Live Inside Of Me’, een nummer dat Evrin had opgepikt tijdens een voorprogramma bij Dayna Kurtz, maar dat oorspronkelijk is van Bobby Charles en David Allan Coe en ook in de Evrin uitvoering prima overeind bleef. Het duo is op zijn best als het samen zingt. Het jazzy van Terschegget weet zich prima te verbinden met Raijmakers stem die een Shane MacGowan kwaliteit in zijn stem heeft. Waarbij dan de één dan de ander het voortouw neemt. Fijn rustig en mooi was het Boedistische ‘Magic Carpet’. Beide zijn uitgebreide en drukke vertellers op het podium. Hier mag wat meer lijn in komen, dat maakte het wat druk. Vaak zat Terschegget tijdens het zingen, soms was dat nodig omdat ze percussie verzorgde op andere momenten beperkte haar dat maar. Minder was ‘Lotus Land’ voor de pauze en het op het album mooie ‘Dust and Cigarette Ashes’ dat op de buhne deze keer niet de zeggingskracht mee kreeg. Fraai was weer de afsluiter ‘The Shovel and the Song’. Na de pauze hetzelfde beeld. Prima nummers en af en toe een nummer wat er niet uitkwam, vaak door de zelf gecreërde drukte. Een mooi pittig begin met ‘Flying High’, het goede en soulvolle ‘In Your Arms’ en het fraaie ‘Aiming at the Heart’ werd gevolgd door een in de verf steken gebleven ‘Down Right On My Knees’, het wel weer erg fraaie ‘Murky Waters’ en het Edith Piaf nummer ‘Autumn Leaves’ Dat deels in het Frans en deels in het Engels werd gezongen. Het voegde de chanson toe aan de mooie jazzy nummers of de nummers met juist meer die Americana invloed. Fout ging het met ‘Don’t Bring Me Roses’. Het op papier leuke idee om percussieinstrumenten in het publiek te verdelen zorgde voor veel drukte, dat zijn weg vond in het nummer waar Evrin elkaar even kwijtraakte, maar ook doordat niet iedereen maat hield en dat voor extra chaos zorgde. Het koste de band een aantal nummers om dat te herstellen, want ook ‘Take Me Away I’m Yours’ viel hierdoor in de fout. Gelukkig heb je dan Etta James om op terug te vallen en met ‘At Last’ werd de orde hersteld en kon met vooral nog een prima ‘One Last Goodbye’ het concert mooi worden afgesloten. Evrin heeft op zijn best veel te bieden met die fraaie combo van country, jazz en folk. Het moet bij tijden net was rustigere en gestructureerder, want als het te druk wordt op het podium verliest de formatie zichzelf. Kalmte kan je, zoals altijd, redden.
Evrin kent sterk begin
