Foto: David Kleinl
WENEN – Oostenrijk vaardigt Ankathie Koi af naar Eurosonic in Groningendat half januari 2018 op het programa staat. Jaren ’80 disco geïnspireerde muziek met een flamboyante show uit de stad van Mozart. Een uitstekend excuus om de zangeres in haar thuishaven op te zoeken om in de schaduw van Weense Staatsopera een kijkje te nemen in de Weense muzikale identiteit van nu en te luisteren naar wat Ankathie Koi verwacht van Eurosonic. Onder het genot van een Einspänner en een heerlijke gebakje waar de Oostenrijkse hoofdstad zo beroemd om is gaat het gesprek over onder andere Mozart.
“Ik ben verhuisd naar Wenen toen ik halverwege de twintig was”, vertelt Ankathie Koi. “Ik kom oorsponkelijk uit Upper Bavaria. Op school heb ik een klassieke muzikale opleiding gehad. Ik had vioolles, ik zong barokke opera en Benjamin Britten… Dit heeft een grote invloed gehad op mijn zang” Dan komt Anthakie Koi terug de opmerking hoe de muziekscene is in de stad van Mozart. “Ik heb altijd de muziek van Mozart erg mooi gevonden. Ik denk dat er een beetje van Mozart in ieder van ons zit. Ik hou er zelfs van mijn haar op te vlechten zoals hij het had”, lacht de Eurosonic deelneemster.
In haar huidige muziek, door Eurosonic omschreven als Pop en Disco met electronica invloeden heeft Ankathie Koi ook nog andere invloeden van ‘vroeger’ verwerkt. “Ik ben opgegroeid in een huis waar elke dag, de hele dag muziek klonk. Vooral popmuziek uit de jaren ’70 en ’80 en vooral disco werd er gespeeld. Ik hou van die muziek sinds ik een kind was. Het is muziek waar je van wil gaan dansen en dat is een geweldig gevoel. Ik heb toen besloten dat dit was wat ik mensen wilde laten doen voor mijn beroep. Ik wil mensen laten dansen.” Vooral de disco uit de jaren 80 was daarbij een grote invloed. “De disco sound uit de jaren 80 is zo’n beetje de soundtracxk van mijn jeugd. Mijn ouders waren nog erg jong toen ik werd geboren en ze luisterden naar Michael Jackson, Cindy Lauper en Whitney Houston. Ik denk dat de muziek die je in je eerste levensjaren hoort je altjd bijblijft en een grote invloed op je heeft gedurende je hele leven. “
Ankathie Koi is, zo citeren we de Eurosonic aankondiging: “ een radicale performer die van provoceren houdt. Koi leeft het hedonisme en de glamour van de 80s op het podium”. Hierbij kijkt ze verheugd als we dit haar voorleggen. “Ik heb me nooit zo veel aangetrokken van wat anderen er van vinden, daarom kan ik compleet zonder remmingen op het podium staan. Ik hou van het gevoel om compleet uitgeput te zijn na de show. Ik hou er van als het zweterig en vies is geworden na een optreden. Dat is mijn stijl, ik denk dat er niet echt een logische verklaring is waarom mijn show zo radicaal is. Ik zorg er voor dat mensen nadenken over mijn optreden, dat is een goede zaak, zelfs als het er voor zorgt dat ze me haten na afloop. Ik ga het podium op voor één reden. Ik hou van het gevoel dat ik krijg als ik naar muziek luister. Ik hou er nog meer van als ik dat gevoel kan delen met mijn muziek. Het is het mooiste gevoel van de wereld als je mensen ziet lachen en dansen. Dat geeft me zo’n overweldigend emotie van opwinding, zelfvertrouwen, passie en blijdschap. Ik ben erg dankbaar voor dergelijke momenten.”
Terwijl de inwoners van Wenen langslopen en de artieste ze af en toe na kijkt resulteert dat in een uitweiding over het schrijven van liedjes. “Ik hou er van om mensen te bekijken,” bekent Ankathie Koi. “Ik vind het leuk te kijken als ze domme of leuke dingen doen. Dat amuseert me, ik ben niet arrogant of zo, ik lach ze niet uit, ik lach met hen. Het vermaakt me hoe mensen zijn, inclusief mezelf. Soms doen we erg grappige dingen. Dan ga ik mij voorstellen hoe ze zich gedragen als ze alleen zijn. Daar maak ik mijn eigen verhaal van. Ik voeg een vreemde plek toe of een griezelige naam en heel veel drama en plotseling heb je een single in handen die op 1 staat in de hitlijst”, knipoogt de zangeres.
Ankathie Koi trad eerder dit jaar ook al nadrukkelijk voor het voetlicht met de publicatie van haar debuutalbum ‘I Hate The Way You Chew’. “Het is mijn baby”, jubelt Koi. “Ik kan er geen kwaad woord over horen. Het gevoel toen ik voor het eerst het vinyl in mijn handen had was geweldig. Ik was helemaal in de wolken en zo trots. Ik heb er precies opgekregen hoe ik het me het voorgesteld. We hebben daar een geweldige klus geklaard”, geeft de Oostenrijkse zich een klap op haar eigen schouder en wie het album beluisterde zal er mee instemmen.
Dan kijken we uit naar Eurosonic. Een zakelijke blik kijkt dan over de tafel. “Op dit moment zijn we op zoek naar een bookings agentschap in Duitsland en een agentschap dat de rest van Europa dekt. We hebben al wat aanbod, maar het is niet eenvoudig om een besluit te nemen en met het goede kantoor in zee te gaan. We hopen op Eurosonic een aantal van deze mensen persoonlijk te ontmoeten. Belangrijk is verder om ons netwerk verder uit te breiden. Ondersteuning te vinden om onze show nog een stap verder te brengen.” Dan lacht ze weer. Natuurlijk hoop ik ook op een geweldige tijd en nieuwe mensen te leren kennen van over de hele wereld. Man, wat zou het geweldig zijn om een wereldtoernee te hebben en overal mensen te inspiren om te dansen”, klinkt Koi even als een kind in de snoepwinkel. “We kijken echt uit naar Eurosonic”, glinsteren haar ogen tot besluit.