STEENDAM – Voor zijn tweede optreden in Nederland en zijn eerste headline show was Dietrich Strause vanuit de Verenigde Staten naar Steendam gekomen. Bij het podium Peter en Leni kon eigenlijk het optreden van de Amerikaan in drie woorden gevangen worden: warm, melancholisch en nostalgisch. In zijn zang weerklinkt de weemoed en zijn gitaar, een veteraan uit 1951, heeft een gulle bronzen klank. Dietrich Strause is, ten onrechte, nog geen bekende naam in Americana minnend Nederland. Hij opende zijn eerste show waarbij zijn naam boven aan de poster in kapitalen stond met ‘Annie Dear’ een fraaie song die onmiddellijk al die elementen bevatte. Met rust gezongen en met een fijne gloed. Aanvankelijk varieerde Strause in rustig en erg rustig, maar met ‘Jean Louise’ kwam er pit in het concert. Het was ook de eerste keer dat hij wat meer vertelde over een liedje, omdat hij zich afvroeg of de invloedrijke Amerikaanse roman ‘To Kill A Mockingbird’ waarop dit liedje is gebaseerd ook hier wordt gelezen. Die fijne afwisseling was erg prettig in dit liedje met een boodschap. Daarna keerde hij met ‘Boy Born 2 Die’ en ‘Home from Heartland’ terug naar het rustigere werk. Ook dat is bijzonder prettig met nummers als het geweldige ‘All The Creatures’ en het mooie ‘Lemonade Springs’ als hoogtepunten voor hij wat robuuster eindigde met ‘Last Men Standing on The Sun’ een lied geïnspireerd door de Marsrover. Het wagentje was geprogrammeerd, vertelde de zanger, om zover weg van iedereen voor zichzelf ‘Happy Birthday’ te zingen. Dietrich Strause is niet een vernieuwende zanger. Zijn liedjes hebben dat singersongwriter gevoel uit vervlogen tijden en met zijn gitaar weet hij die mooi en zorgvuldig te brengen. Af en toe een mooi verhaal, maar dat kan hij uitstekend en zou hij best nog wat vaker mogen doen. Het geeft nog meer achtergrond, hoewel dat toch ook misschien te verklaren is uit zijn eerste optreden ooit. In een kleine kroeg in Maine, stervenskoud kwam niemand opdagen voor het concert debuut van Strause. Toen eindelijk twee toeschouwers de bar inwandelden, speelde hij met volle overgave, maar kreeg nauwelijks een reactie tot zijn verbazing, tot ze met handgebaren bier bestelden en bleek dat het een doof stel was op een avond uit. In Steendam kreeg hij die bijval wel. Inmiddels een gelouterde artiest die aanvankelijk veel in de Verenigde Staten speelde, maar de laatste jaren ook veelvuldig in het Verenigde Koninkrijk tourt. Nu dan maakt hij ook de sprong naar het Europese vasteland, hoewel de verhoudingen nog misschien niet helemaal duidelijk zijn, want de avond na Steendam stond Zwitserland op het programma en daarna het Noorden van Duitsland en dat alles met de trein. Na de pauze opende hij vlot met ‘Lying in Your Arms’ en het rustige ‘Song for Alice’ voor de mooie murderballad ‘Coronation of a Queen’. Het hoogtepunt van de tweede set was het magnifieke ‘Beast that Rolls’ wat ook net wat meer pit bevat. Dietrich Strause woont en werkt tegenwoordig vanuit Boston, maar komt oorspronkelijk uit Lancaster in Pennsylvania. Dat is midden in Amish country, maar ook de stad in de Verenigde Staten die de meeste vluchtelingen heeft opgenomen. Die ziel van de stad heeft Strause meegenomen. Gevoel voor het oude, maar met een wereldlijke kijk op het nieuwe. Met twee vlottere liedjes ‘The Dove’ en ‘Waters Edge’ en de belofte weer te keren, sloot Dietrich Strause zijn prachtige optreden af.
Een warm bad bij Dietrich Strause
