AMEN – Eigenlijk was het een beetje een dubbel concert. Boris McCutcheon moest zijn vorige concert in De Amer annuleren vanwege een botbreuk. Voor hij nu zijn terugkeer vierde in Amen had hij dus wel wat tijd gehad. Ook een verhuizing en een uur op een rechte weg naar zijn andere werk had hem de tijd gegeven om met volgeschreven kladjes op het werk aan te komen. Veel nieuwe liedjes en twee nieuwe albums. Eén als de Hoth brothers wat staat voor Bard Edrington en McCutcheon en daarnaast een nieuwe voor Boris McCutcheon & The Saltlicks. Aangezien hij ook Edrington had mee genomen werd het een combinatie van een Hoth Brothers en een The Saltlicks concert. Het begon als een Hoth Brothers concert. Niet McCutcheon maar Bard Edrington nam het voortouw in ‘Dreamin’ and Workin’. Een liedje over inderdaad dromen en werken. De stem van Edrington kwam in dit eerste nummer nog niet helemaal tot zijn recht, waarbij hij zich in de loop van het concert volledig revancheerde. Na dit als duo gebrachte nummer kwamen ook drummer Jeff Berlin en gitarist Brett Davis op het podium voor ‘Trees’ een nummer met subtiel enige politieke verwijzingen verwerkt en als trio met Davis en Berlin schitterden Boris McCutcheon & The Saltlicks in ‘Appleshine’. Een prachtig heel persoonlijk lied over het nieuwe huis van de McCutcheons wat in een nogal vervallen staat was met een boomgaard die in vijf jaar geen water had gehad bij aankoop. In de woestijn van New Mexico is dat toch wel een probleem. Naast muzikale vingers heeft Boris McCutcheon ook groene vingers en de eerste wandeling over zijn nieuw verworven grond bracht dit prachtige lied bij hem boven. Voor zijn werk rijdt hij dagelijks door ‘Espanola’ en met een lied opgedragen aan deze plaats eerde hij de oudste stad van Amerika, wiens schoonheid is verworden tot een anonieme industriestad. De eerste set werd afgesloten met ‘Angelina’s Farm’. Als tuinman schoot McCutcheon een bestuurder van een lowrider met pech te hulp die beloofde hem als dank voor te stellen aan zijn nicht Angelina. Die ontmoeting kwam er nooit, maar was wel na bijna 20 jaar aanleiding tot dit lied. McCutcheon had in deze eerste set zijn praatstoel meegenomen en was in vorm. Mooie verhalen, lekkere liedjes in zijn vorm van Americana en uitstekende begeleiding van de onopvallend, maar zeer degelijk drummende Berlin en de mooie invullingen op zijn gitaar komende Davis. Na de eerste pauze werd het trio weer een kwartet voor eerst het Hoth Brothers nummer ‘Whiskey and a Woodstove’ wat prachtig was. De tweede set was iets minder verhalen, maar wel weer volop prachtige nummers ‘Bad Road Good People’ en vooral met een schitterende tekst ‘Magpies’ voor met een mooie uitvoering van de Lou Reed klassieker ‘Waitin for My Man’ deze set werd afgesloten. McCutcheon bracht alweer tien albums uit en is een zeer graag geziene gast in Nederland, waar zijn concerten per definitie uitverkocht zijn. Geen wonder, de trotse New Mexicaan biedt een constante hoge kwaliteit in zijn liedjes die net wat te rauw hoekig zijn voor het grote publiek, maar een groot aantal adepten kent die het prachtig vinden en dat is het ook. De derde set kende een soortgelijk verloop als de eerste met ‘Take Three Breaths’ over een reis door Mexico van Bard Edrington en één van de mooiste nummers van de avond ‘O The Birds Still Sing’ met fantastische tekst en zeer indringend van de Hoth Brothers en van The Saltlicks het voortreffelijke ‘Lowriders’, het hoogtepunt ‘Mullin People’ en afsluiter ‘Ponyride’ met daar tussen door het geweldige ‘Off The Grid’ met een mooie component die als de band onderling werd aangekondigd met “Let’s get Weird.”. Na dit heerlijke concert een lang toegift met ‘Dust Develish’ op verzoek ‘The Caves of Burgundy’ een ouder nummer en tenslotte ‘Acaquia’. Heerlijke muziek met ladingen diepgang en intensiteit van deze Amerikaan. Wat een mooie manier om het Amer seizoen te openen.
Dubbel concert van Boris McCutcheon tijdens opening van seizoen De Amer
