DRACHTEN – Ineens zijn ze daar. Naast het grote muziekpodium van Simmerdeis zit een onopvallende opening die toegang geeft tot de backstage. Gijs de Groot met zijn herkenbare hoed en ook Johan Stolk met hoofddeksel piepen te voorschijn. Terwijl De Groot vol aandacht is voor de Simmerdeis gids die hen over het terrein meeneemt, ziet Stolk alvast een bekende verderop. Een brede zwaai en ook De Groot wordt gewezen dat er alvast op de band wordt gewacht. Them Dirty Dimes is terug op bekend terrein. Twee jaar gelede maakten ze al veel indruk op Simmerdeis, maar dat jaar stonden ze nog op het bij podium. Dit jaar is het hoofdpodium voor de Groningers gereserveerd als Drachten ze terug verwelkomt.
Them Dirty Dimes heeft in de loop der jaren, vanaf dat allereerste optreden bij Noise in the North in Lola in Groningen, de grootste festivals en zalen in Nederland bespeeld. Een combinatie van keihard werken te beginnen bij huiskamerconcerten en de fans opzoeken. Er werden in de loop der jaren twee albums uitgebracht. De band debuteerde met het heel fijne ‘In Gold We Trust’ en liet dat recent volgen met ‘Empty Pockets’ vol met old-fashioned jazz, blues, Americana, country en gypsy. Na al die jaren daagt de band zichzelf nu uit om nieuwe wegen in te slaan. Niet meer vol gas, maar die liedjes die zich daartoe lenen, kleiner, ingetogener en akoestisch te brengen, met een aantal andere instrumenten dan voorheen. Them Dirty Dimes met een twist. De agenda voor dit najaar en overlopende in 2025 laat een aantal prachtige zalen zien waar dit vast en zeker tot zijn recht gaat komen. Voor het zover is werkt de band nu nog een fijn festival seizoen af, waarin de naam Simmerdeis met hoofdletters staat ingetekend.
Even later duiken Gijs de Groot en Johan Stolk weer op, maar nu op het hoofdpodium van Simmerdeis. De kern van Them Dirty Dimes heeft meegenomen Floris Venema, een duivel op drums. Joshua ten Doornkaat, een wonderkind op bas, Jaap de Vries die slaagt op elke blaastest en zeker die op trompet en Jan-Roelof Bathoorn een dandy op alle registers van de accordeon, zo kenmerkt de band de nieuwe bandleden en die positieve woorden maakt het gezelschap op het podium zeker waar. Een concert vintage Them Dirty Dimes, met veel energie, zichtbaar plezier en die lekkere liedjes, waarbij zanger Gijs de Groot en multi-instrumentalist met gitaar, banjo en mandoline Johan Stolk als aanjagers fungeren. Lekker trakteerde de band het publiek onmiddellijk op een vlot en lekker energiek nummer als ‘Stack ‘em Up’ om de stemming en de vaart er in te krijgen en dat lukte uitstekend. Drachten reageerde onmiddellijk op de retro sound van de formatie. Op het programma een mooie doorsnede van beide albums, waarbij opgemerkt moet worden dat hoe goed de nummers ook zijn, er ook best weer eens een nieuwe song op de setlist mag verschijnen, maar daar wordt vast al aan gewerkt. Het fijne tweestemmige ‘Fat Chance’ bekoorde met de accordeon van de Groninger muziek veteraan Jan Roelof Bathoorn, van onder andere Anamesa en Shoe Eating Rabbits, in een fraaie bijrol. Fijn was ook ‘Northern Gals’, de ode aan de Noordelijke dames met een mooie wisselwerking tussen het geïnspireerde spel van Stolk op de gitaar en Jaap de Vries op trompet als tegenhanger. Het eerste nummer dat de aantekening hoogtepunt kreeg was ‘Back in Babylon’ en de Groningers waren nu volledig in topvorm in deze mooie opgebouwde song en trokken dat lekker verder in nummers als ‘Huddle by the Fire’ en en het deze keer erg lekkere ‘Don’t Let Me Be’. Steeds zorgde spreekstalmeester Gijs de Groot met assistentie van Stolk dat het publiek geëngageerd bleef. Nu en dan een mooie aankondiging, soms inhoudelijk, soms enthousiasmerend en belangrijk bij Simmerdeis, ze vroegen het publiek om toch maar vooral dichter bij het podium te komen. De Groot heeft zich in de loop der jaren steeds verder ontwikkeld als podiumpersoonlijkheis, naast dat hij een uitstekende zanger is. Als de vaart er zo goed in zit, is het ook belangrijk om even nu en dan een rustpunt in te bouwen. ‘Strange Sounds’ is zo’n pleisterplaats in de setlist, maar ook een plek waar je niet blijft hangen door het spooky karakter van de song. Hoewel de volgende stop was ook niet aan te raden, want ‘The Day I Met Al Capone’ gaat over jazzmuzikant Fats Waller, die gedwongen wordt om drie dagen lang op een verjaardagsfeestje van notoire gangster Al Capone te spelen. Een nummer dat klein begint en heel mooi wordt opgebouwd naar een climax. Voor de laatste twee nummers werd het publiek nog nadrukkelijk gevraagd te participeren. Heel Drachten vingerknipte enthousiast mee, ondersteund door de bas van Joshua ten Doornkaat, in ‘Wade in the Water’ en lekker vlot, met het tempo hoog gehouden door Floris Venema, in ‘In Gold We Trust’ werd tenslotte meegezongen. Them Dirty Dimes heeft een robuuste fundatie met Gijs de Groot en Johan Stolk, die samen die aansprekende liedjes schrijven die, zowel heel klein, maar ook op een groot festival zo goed overeind blijven. Een band om nog jaren plezier aan te hebben.