GRONINGEN – Nog nooit, het is haast niet voorstelbaar, stond Donna Blue met een complete show in de stad Groningen. Het verschijnen van het prachtige tweede album ‘Into The Realm of Love’ was een mooie gelegenheid voor Vera om de band nu eens alle ruimte te geven. Een paar dagen nadat op Grasnapolsky in De Toekomst in Scheemda de plaat officieel was gepresenteerd, reisden Danique van Kesteren en Bart van Dalen met hun band nogmaals naar het Noorden om ook in Vera zich te presenteren met hun jaren 60 pop vol dromerigheid en romantiek waar de geest van Serge Gainsbourg nooit ver weg is, maar waarop het nieuwe album ook andere muziekstromingen, kunst en film inspiratiebronnen bleken.
Donna Blue maakte enkele jaren geleden furore. Hun zwoele sensuele klanken vielen op tijdens onder meer de Popronde en met een sterk debuutalbum, ‘Dark Roses’ uit 2022, kregen ze de ogen op zich gericht. Veel mooie optredens volgden en ook nu staat er weer fraais op de agenda. De twee Groninger optredens zijn de aanloop naar een reeks Europese afspraken, waarna ook nog enkele Nederlandse zalen worden aangedaan voor het festival seizoen begint en de muziek van Donna Blue floreert misschien nog wel het best op een warme zomeravond met een Armagnac of Cognac slow dansende in de schemering.
Dat was op maart dag in Groningen nog niet aan de orde. Het voorjaar kondigde zich weliswaar aan, maar de mensen togen toch in de winterjas naar de Groninger binnenstad voor het bezoek aan Vera. Op het podium brandde gelukkig de warmte van Donna Blue en zo halverwege de set danste iedereen Sunset Boulevard af met de belofte van die mooie zomeravonden in het achterhoofd. Dat werd al in het openingsnummer ‘On The Cusp of Love’ waar gemaakt. Rustige loomheid, prachtig verpakt in fijne klanken en met de mooie stem van Danique van Kesteren nam je mee die zwoele avond in, die nooit meer voorbij zou gaan en die sfeer werd mooi doorgetrokken in het trage sensuele ‘Fantasy Girl’ dat erg tot de verbeelding sprak en nu en dan even subtiel versnelde. ‘Aphrodite’ was iets steviger met nu Bart van Dalen in de leadzang, afgewisseld met bijdragen van Van Kesteren. Mooi in de opbouw van de set na de traagheid en smachtende klanken, nu even weer lekker uptempo, zonder dat de sfeer hierdoor werd aangetast. Tot nu toe was de hele setlist te vinden op het nieuwe album, maar met ‘Solitaire’ werd even een mooi uitstapje gemaakt naar het eerste album en even een reminder gemaakt, hoe mooi dat album ook al weer was. Het eerste nummer dat tot hoogtepunt werd verheven was het rustige, maar indrukwekkende ‘Harmony of Spheres, met hele mooie harmonieën en ruimtelijkheid als onderscheidende factor. Op het album is dit het openingsnummer, maar op het Vera podium het draaipunt. Muzikaal was het impressionant, maar nu en dan mocht best meer het contact met het publiek worden gezocht en in de aankondigingen het wat persoonlijker en intiemer worden gemaakt. Het tempo werd weer opgevoerd in ‘The Hourglass’ en ‘Dark Roses’, het titel nummer van het debuutalbum, was en fraai stemmig duet, met een een sterke filmische inslag. Uiteraard mocht het schitterende ‘Sunset Blvd’ niet ontbreken en in dezelfde sferen was maar iets vlotter werd het naar de kroon gestoken door ‘Mains de l’Amour’ en het vlottere en heerlijke ‘Labyrinthe’, waarna het optreden vakkundig naar het einde werd gebracht met ‘Arlene’s’. Een heel sterk optreden, waarbij niet alleen het nieuwe album werd gepresenteerd, maar ook het debuutalbum onder de aandacht werd gebracht. De eerste headline show van Donna Blue was zeer fraai en hopelijk de eerste van vele.