Loading...
Interviews 2017

Diron Animal kwam uit het getto, maar het getto niet uit Diron Animal

LUANDA – Cazenga, een getto in Luanda de hoofdstad van Angola, hier staat de wieg van Diron Animal. De Angolees/Portugeze artiest neemt voor de derde keer deel aan Eurosonic, half januari in Groningen. Een prestatie die direct zijn oorsprong heeft in Cazenga. Daar ontwikkelde zich zijn creativiteit. Muzikaal bouwde hij flink aan de weg met Throes + The Shine, maar nu is het tijd om op eigen benen te staan voor Diron Animal. Hoewel: Cazenga is nooit verder weg dan om de hoek, zelfs in Groningen.
“Ik ben geboren en opgevoed in Cazenga”, neemt Diron Animal ons direct mee naar zijn geboortegrond. “dat is één van de grootste getto’s van Luanda in Angola. Het getto heeft me gevormd tot wie ik ben. Niet alleen muzkaal, maar ook als persoon. Ik ben geboren in een gezin dat het niet gemakkelijk had. Een familie waar we vaak niet wisten of er eten zou zijn. Ik had geen schoenen, want vaak hadden we geen geld voor fatsoenlijke kleding en dus liep ik op blote voeten. Dat heeft mijn creativiteit enorm gestimuleerd. In mijn muziek, maar eigenlijk in alles wat ik doe. Toen ik een jaar of 8 was zochten we naar oude autobanden, waar we schoenen en sandalen van maakten. Voor onszelf, maar ook om te verkopen. Speelgoed hadden we niet en dus maakten we ons eigen speelgoed. We gingen wel naar school, maar die was maar een paar uur per dag geopend, dus we hadden veel vrije tijd. Met blikjes van boter of worst maakten we tinnen autootjes en de banden waren dopjes van tube’s plantaardige olie. We zochten op vuilnisbelten naar dozen. Daar maakten we televisies van. Als scherm gebruikten we papier dat we doopten in de olie en lieten drogen, zodat het transparant werd. We tekenden figuren op het karton en knipten die uit. Met lichten van een kaars of een lamp projecteerden we dan die figuren op het scherm en presenteerden zo een film. Ik wil hierbij maar duidelijk maken dat mijn achtergrond in Cazenga me heeft geleerd om met weinig middelen erg creatief te zijn. Dat komt terug in mijn album ‘Alone’. Dat stimuleerde me om muziek te maken. Aan de andere kant heb ik ook van een hiphop band tien jaar lang uitgebreide sessies in de oefenruimte meegemaakt. Ik heb in een kerk koor gezongen, waar ik niet alleen zong, maar ook de congas leerde spelen. Ik heb capoeira beoefend waarbij ik de berimbau als instrument onder de knie kreeg en percussie deed. Nog voor ik volwassen was had ik mijn eigen hiphop band, die ik moest achterlaten toen ik naar Portugal kwam. In Portugal heb ik samen met mijn metzegel André Do Poster een Kuduro band opgericht in 2008. De band noemden we The Shine en uit die band is uiteindelijk Throes + The Shine ontstaan met Do Poster en nog twee Portugeze bandleden. We hebben drie albums uitgebracht en zijn bezig met een vierde album, maar eerst staat mijn solo werk centraal. Je merkt”, komt de bevlogen verteller Diron Animal weer wat tot rust”, mijn inspiratie in het maken van muziek komt echt uit mijn verleden en de ervaringen die ik heb opgedaan in mijn leven. Van mijn kindertijd en alles wat er toen om mij heen gebeurde.”
Tijd om verder in te zoomen op de muziek. Daarvoor zijn we immers ingesprek. Eurosonic omschrijft: “Zijn muziek is een smeltkroes van Afrobeat, Kuduro, elektronica, tribal en andere stijlen en culturen.” Aandachtig hoort Diron Animal dit aan. “De laatste tijd heb ik alleen maar muziek gespeeld, dus mijn muziek ontwikkelt zich van dag tot dag. Ik heb een visie die wat anders is dan de meeste artiesten. Ik hou er van om naar allerhande soorten muziek te luisteren. Zelfs naar liedjes uit stijlen en genre’s waar ik persoonlijk helemaal niks mee heb of die gewoon ronduit slecht zijn, maar het is toch kunst en elke kunst heeft zijn eigen scheppingsgeschiedenis, ondanks dat jij of ik het misschien niet mooi vindt. Er is altijd iemand die het wel kan waarderen en uit elk liedje is toch weer inspiratie te halen en daarmee mijn eigen liedjes verder te laten ontwikkelen. Op ‘Alone’ mijn album kun je daarom heel veel invloeden terug vinden. Ik heb mijn zintuigen opengezet en ben uit mijn comfortzone gestapt en heb al die invloeden van overal over de wereld en van allerlei verschillende stijlen bewust in me opgenomen tijdens het produceren van mijn album om zo een uniek resultaat te krijgen. Ik hou zelf erg van electronische muziek en ook hou ik van traditionele Afrikaanse songs in het algemeen. Dat zijn de stijlen die door mijn aderen stromen. Het was eenvoudig om al die stijlen bijelkaar te brengen op mijn eigen wijze en wat heb ik genoten tijdens dat proces.”
Diron Animal staat bekend voor zijn radicale live Shows. Zijn optredens zijn een belevenis. “Zoals mijn naam Diron Animal al aangeeft”, lacht de artiest “Geloof ik dat ik een dier ben. Ze zeggen dat ik ongelovelijk veel energie heb. Ik weet zelf niet of dat een onuitputtelijke bron is, maar ik probeer elk concert alle energie en passie te geven die ik in me heb. Dat lukt nooit”, grijnst Diron Animal, “want elke keer dat ik het podium afloop heb ik alleen maar meer power en ben ik totaal opgeladen. Misschien zijn daarom mijn concerten zo radicaal? Ik probeer alles te geven wat ik in me heb. Ik dans als een gek en probeer iedereen hiermee aan te steken. Ik ben constant bezig met mijn publiek. Ik wil dit voortzetten en het podiumbeest blijven dat ik nu ben. Voor op de buhne om het beest te wekken en om het publiek te begroeten met mijn muziek op een zo positieve en leuke manier als mogelijk is. Mijn album ALONE is een superfun album en tegelijkertijd bevat het ook veel boodschappen over belangrijke sociale thema’s. Het is ook een album dat eigenlijk iedereen in beweging krijgt en je wel dwingt om mee te dansen op elke mogelijke manier. Ik werd al beschouwd als de koning van het feest en deze titel wil ik uiteraard verdedigen. Ik wil dat mensen een geweldige tijd hebben bij mijn concerten. Ik wil dat er gedanst wordt. Niet alleen het beest in mij moet gewekt worden, ik help iedereen die emotie en passie in zichzelf te bevrijden.”
In zijn liedjes verwerkt Diron Animal sociale thema’s naast erg fijne, dansbare een aansprekende liedjes. “Het proces waarmee ik mijn liedjes schrijf wijkt wat af van wat ik normaal altijd doen. Ik kies een bepaald thema of onderwerp uit en probeer daar over te schrijven. Op ‘ALONE’ ging dat anders. De eerste aanzet voor de liedjes kwam gewoon tot mij. Ik liep op straat en dacht aan een brief voor ik het wist was ik druk bezig met het uitwerken van een refrein en liep al zingende door. Op het moment dat ik tevreden was nam ik het op mijn mobiele telefoon op. Zo zijn er ook liedjes die zijn ontstaan toen ik het huishouden aan het doen was of terwijl ik bezig was met een instrument en dan ineens met de complete tekst voor een nummer zat. Daar ging ik dan op door en als ik tevreden was nam ik het op en vandaaruit ontwikkelde zo’n liedje zich.” Diron Animal wordt nog speciefieker terwijl hij er erg serieus bij kijkt. Dit gaat hem duidelijk aan het hart. “Een aantal liedjes zijn anders ontstaan wat betreft de tekst. Een voorbeeld hiervan is ‘Oxala Kuanboté’. Tijdens het opnemen van mijn album is een neefje van mij onder onopgehelderde omstandigheden heel erg jong vermoord. Er is mij verteld dat hij levend verbrand is. Een ander verhaal is dat de politie hem per ongeluk heeft doodgeschoten en weer anderen beweren dat de politie hem in opdracht van een ander om het leven heeft gebracht. Wat het ook is, de preciese oorzaak weten we nog altijd niet evenals waar zijn lichaam is. Dat heeft een grote invloed op me gehad terwijl ik liedjes aan het schrijven was en in een aantal nummers komt dit thema terug.” Het getto is nooit ver weg.
Een ander stukje historie. Throes + The Shine , de bekende band van Diron Animal waarmee hij door de hele wereld suces boekte is een mooie leerschool geweest voor zijn huidige solowerk. “Het oprichten en in stand houden van Throes + The Shine gedurende zes succesvolle jaren tot nu heeft me in staat gesteld mijn leven te delen met heel veel verschillende mensen uit de muziekbranche. Muzikanten, producers, promotors, agenten, mensen van labels en ga zo maar door. Van al deze mensen heb ik enorm veel opgestoken. Wat me zowel persoonlijk als professioneel in staat heeft gesteld mijn leven op te tuigen. Mijn eerste album ‘ALONE’ is mede geweldig ontvangen vanwege mijn achtergrond. Omdat ik uit het getto ben gekomen, maar het getto niet uit mij, maar ook omdat ik al die geweldige mensen heb ontmoet die mij op heel veel verschillende manier en vaak heel indirect hebben beïnvloed in de constructie en productie van dit album.”
Uit het getto. Tegenwoordig woont en werkt Diron Animal vanuit Porto. Een heel andere stad dan Luanda. In Luanda en Cazenga wordt vooral naar lokale muziek uit Angola geluisterd. Vooral Kuduro is populair. “Ik denk dat zo’n 70 procent van alle muziek die wordt beluisterd in het getto Kuduro is en de overige dertig procent is alle overige muziekstijlen. In Cazenga is het dus vooral Kuduro, maar in heel Angola wordt met een open oor naar allerlei verschillende soorten muziek geluisterd. Van elk genre wordt wel even geproefd. Dat zie ik terug in Porto. Ook daar is men bereid naar heel veel verschillende stromingen te luisteren, maar daar is heel belangrijk wat op dat moment in de mode is, in praktijk wat de radio laat horen. Voor mij is dit goed geweest. De basis van de Kuduro, Afrobeat en alle tradionele Afrikaanse muziek die al in heel erg in me zit en de mogelijkheid om nieuwe muziek te ontdekken. Porto stelt me daar toe in staat.”
Diron Animal is geen vreemde op Groninger bodem. Dit wordt alleen al aan Eurosonic zijn derde bezoek. Hij is een ervaringsdeskundige met het festival. “Vorig jaar stond ik nog op het hoofdpodium”, vertelt de zanger. “Dit keer is onder mijn eigen naam, om mijn eigen muziek te presenteren. Ik wil mijn album presenteren en met het publiek dansen. Mijn album is belangrijk voor me. Het is op 13 oktober verschenen op het Britse Soundway Records. Ik ga bijna het hele album spelen tijdens mijn optredens, onder andere op Eurosonic. Ik ben erg blij hoe mijn album is geworden. Het mixen van verschillende stijlen, maar zonder dat het verwarrend wordt. Ik wilde de plaat meer toegankelijk maken voor mensen om mee te zingen en dansen en toch meer stijlen te hanteren als de anders albums waaar ik aan gewerkt heb. Ik wilde ook meer gaan zingen. Meer juichen, maar het is toch weer anders gegaan. Dat kun je bij mij ook wel verwachten, het wordt altijd verrassend. Ik doe mijn best, streef ernaar een zo goed mogelijk werkstuk af te leveren en er voor te zorgen dat de mensen zich vermaken. Zoek me op tijdens Eurosonic, laten we met zijn allen de Animal in ons los. We gaan dansen en het gaat geweldig worden.”